—Olerti / Neurtitz berriak—

J.S. Bach'i elizan

Ormaetxea'tar Nikola (Orixe)

        1

Ixil organua

ixil dut ezkila,

aldarean daukat

gure Yaun umila,

abean eseki

guregatik ila.

Aitaren ITZA da,

bañan itz ixila;

ixilik ari naiz

ixil orren billa.

        2

An nagozu bakar

Eliza-xokoan

begiak ertsirik.

Ernai? Lo-xorroan?

Ez dakit bi oien

muga non dagoan.

Kristoren ixila

dutala gogoan

sartzen naiz barnera

aldi betikoan.

        3

Aldia zer danik

galdu dut aria:

oparo dut artzen

siñeste guria.

Ordu bete, gozo,

yoanik abia,

neretzat an dago

orratza geldia,

betiraundearen

iduri bizia...

        4

Ba-nago, ba-nago...

Goizaren idorra!

Sumatu dut noizbait

gorputzaren lorra.

Intzik ez daneko

da fede legorra.

Ez dut itzuri nai

burruka gogorra;

emango du Yaunak

guri dan goporra.

        5

An ari naiz, buruz

Koral bat aurnartzen

nik itzak emanik

azpitik kantatzen.

VERBUM CARO dugu

Elizan entzuten;

ark dit egunero

belarria yotzen,

arek dit agoa

apur bat goxatzen.

        6

Geroen batean

organuak soñuz

FUGA bat asten du,

bai baitakit buruz.

Ez dut aski oroiz,

bear dut adituz;

belarrik narama

barnari lagunduz,

Yauna zentzu guziz

ta gogoz maitatuz.

        7

Asi da, ari da

iruten, ariltzen,

ekin eta yarrai

bilbatzen, eiotzen.

Ari-albiñua

sei notak atontzen:

aiek itzul, iraul,

iñoiz ez aspertzen

itokin antzera

biotz au xulatzen.

        8

Ba-nago, banago,

artu dut aria,

berriz itzuli zait

iñeste guria.

Azkenik, aztu zait

aldien aldia,

eta betierak

nauka idukia.

Betikor senti naiz

Yainko-iduria.

        9

Bukatu da FUGA,

ixil organua,

piztu da neregan

Maitearen sua.

Ixiltasun ori

orain da goxoa:

legun da musika,

legun da soñua,

legunago aren

ondoko gantzua.

        10

Noizbait bukatzen dut

nik ere otoitza;

entzun dut ixil dan

Yainkoaren ITZA.

Otoitz-ondo onek

ba-du goxo-litsa:

bakartasun ixil

geigoren irritsa.

Ai guritasun au

betiko ba'litza!