—Olerti—

Loretan lore

Menditarra-k

Oraingotik poz aldi oso genun ustez

ori beintzat sendi baten sorturi'ko amets

poz eta amets munduak mundu jarraituta

zenbat aldiz lenagore gelditu lurr jota?

Une baten gizon lez aurkez nai arren

berez menpeko geranez griña txarren

maltzurkeri beste zer eskeñi iturri atertuak

gure biotz beltz, zipotzak dirala legortuak?

Maitasun!, ez bazenu agitz lagun lizuna

zu bai ziñatekez itzaren kutuna

errekatxo ur garbi antz, berez eder eta...

maikeri loyak utzi zaitu bidez zikinez beteta

Neurri bage maite zenun mutilla

onek, kiñar sua jausita zun gogo illa

maite zaitut zitzun!, ta itzak aizeak eruango

ezer ezdunak iñoiz deus ez dizu emango

Itzak itz, ez bazindu zure maitasunak itxutu

bazenun mutil ori noiz betiko mututu

ozpinan ordez eztia ala bearreko

bazekian, bai, orrek zu arrapatzeko

Egunak joan da etorri eldu zerate

maitasunez zu, beteta matzurrez ezkontz illerarte

ezkontz itz emana zelabait bear urratu

zu naiko ezta mutillak bigarrenaz du zer artu

Etxean lenengoz negarra, ondoren ete dan eskarra

zuretzat, alaba maitetxu, itxuraz dan okerra

nork daki Jainko eskua ez dan bitartez

betiko uztartua ez izateko zoritxarrez?

Malkoak legortu ondoren, ikus daigun otzean

maitasun ordez naimen loyaz gogoa jabetzean

auntza larrera bultzatzen daben antzera

artez-artez nolan zijoazen zoritxarrera

Zer ikusi ederra badezu aurrerantz alai,

erne izateko neska garbi antz

gabeko otzak erre ez dezan lore makalak

gordetzen alegintzen zeraten amak

loretan lore ez ditugu ba seme alabak?