—Olerti—

Neure maiteari

Aurraitz

Aurtzarotik zaukat biotzeko maitea

Neure ametsen ixil-barruan gordea.

Zein mendi ostetan bizi zera kutuna?

Ezau-miñez naukazu, lilluraz barrena,

Egunero zabilkit inguruan samur

Durundi bigunen egaztadetan ur-ur;

Baiña ixiltasunaz naasten zera eguan

Zeure laztanen zain poz-pozik nagonetan.

Gogoa azke yabilt zeu-billa goiz-illuntz

Idurimen zelai zabaletaz baretxe;

Laztan gardenen ego-otsa, baiña, ixi-ixillik

Galtzen zait eguratsean, igarri barik,

Birinbolaka doaz egunak iraduz,

Gau-bide illunak zear betiko estalduz.

Zure eresien anots gozoak maitati,

Zauri bat uzten dit biotzean negarti.

Zeuarren bakarrik naiz kutun, olerkari,

Mendi arteko maiteiño orbanbage ori.

Zure mintzura nire samiñentzat gantzu;

Gogoko zaurientzat sendaillu lurrintsu.

Eldu biotz uts au betetzen sarri-sarri,

Laztan garbiekaz asetzen nere egarri.

Baiña arren, nun bizi zarean esaidazu:

Baso-gentzan zeukin bizi gura naukazu.