—Olerti / Etxaniz'tar Nemesi'ren olerkiak—

Illunaldi

Nemesio Etxaniz

Alboko pagadian,

pago zar bi:

besoak emanak dituzte

alkarri.

giroak narama

arutz sarri.

Pagondoan apatx egiñik,

buruak illuna dario:

inguruan aize epelak,

lurrunean dakar erio.

Arrmiarma-andrea alborago,

arilketan dabil:

euli ta xamorroak nai.

Argia txoratil,

begietan dabilkit ozka.

aizea, ixil.

Pago-besoak, eguzki-aterpe,

oroiketari eman diote:

joan-mendeak gazte-aroa

il zuten. Bihar... zer ote?

Alaxe elizpean oi-dira

agure zarrak kontu-kontari,

beranduko astegun-meza

entzun-ondoren mar-mari.

Gerri-lodi, sustar-zaintsu,

aitatzen daude negarti.

pago zar biak beren bakarra

lur bati lotuak beti,

basoko pralle bakarti,

Baña berago, lagun bat

ba-dute bakarrago

alargun basoan.

Pago bakarrak,

eztu lagunik ondoan:

ta kontu zarrak itotzen

zaizkio kolkoan.

Lañoak, lore bustiak

dakarzkidate.

Jaiki naiz pago-ondotik,

gogoan neke.

Beti da munduan

norbait triste:

auzoan besteren bat

tristeago daite.