—Olerti—

Ilhargiari

(Lied bat)

Johann W. v. Goethe

euskaratzailea:

Aresti S. Gabriel

Oihan-haranak dituk berbeteten

lanbro-dirdiraz geldiro,

eta nire arima duk lasatzen

behin oraino berriro.

Zabaltzen hatzait nire zelaiean,

soa leguntzen duala,

lagun-ikuste eztia bezala

nire asturu gainean.

Gau-hots orok bihotza

draut hunkitzen

aldi haundi alaiean,

poz eta min artean da ganbiatzen

haren bakuntasunean.

Ibil zaiteztela hibai maiteok!

Nehoiz eznagoke pozik!

Irri eta mostu algaratiok

eta fedea halarik.

Oraindino behin ukaiten dut nik

hain garestirik zaitana!

Beraren atsekabearengaitik

ahantziren eztudana!

Hibai, haranetik marmara hadi,

laster eta geldi gabe!

Herrazkiola nire kantuari

mila lelo ezti eme!

Amorruz negu-gauetan

izorratzen haizenetan,

ta udaberri-aberastasunean

kimu berria sortzen duanean,

dohatsu, nor ere mundu aurrean

gaitzesteke hersten baita,

adiskide bat baitu bularrean

eta Pozaz hari baita,

zein, gizonek eztutena iakiten

ezetare gogoratzen,

ugatzaren labirintua barren

gauez baita ihoaten.