|
—Itz-Neurtuz—
Omer'i
Udalaizpe'k
Barandiaran Xalbador S.J. «Iliarena» euskeratu digun
euskal-idazle bikainari biotzez.
Olerti ederraren guraso iatorra,
biotzondo andidun irakasle, agur!
Biotz-begietan zaut, agure bizkorra,
ereinotz-burestunez bekokia makur.
Euzkadi zarrerako gogoz dagitzut dei;
nor opa dukezu, itsu, zure beso-lagun?
Erri-bazterrak oro eguzkitan blei-blei,
irakiten daukazu gure egurats-lurrun.
Abesten asi zaitez erri-zei erdian,
ezpain ertzean parra, bertsolari antzo.
Baserritar zindoak daude baranoan,
begietan txingarra, ialkiten duzuino.
Odolez eta izkeraz ezkera nerabe,
bai, baina eder-gosez, eta iolas-maitez.
Gure ibar-arruetan ez zaiteke erabe,
maite dukezu, naiz ta txiki izan lurraldez.
Inguruko txaloak eten dute ixila...
bi aizkolari zaintsu, irri-zuri datoz.
Gizonak ustu dute toki biribila,
bizkarren gain aizkorak dirdai euzki zoroz.
Orra aizkolaria enbor lodien gain,
oinutsik, burua zut, «aitaren»
eginda odol beroz pakerik, asteko zantzu zain,
beso-gorri zaintsuak aizkora jasota.
Laisterkari bizkorrak erakori ditun
txaloetan, biotza orri-ikara izanen:
arraunlari sendoen estropadak
iztun iarriko, sagardoa txastatu ondoren.
Edota balankari azkarrak iztarpe,
pirrikan, besagainka, Elade'n bezala,
mendiko zelaietan ditugu, galtzarpe
badaukate kozkorra, badaukate ezpala.
Zuk ezagun bageko itsaso-bazterra
begiak ikus-ala: bertako arpetan
Tartalo, Kiklopa'ren senide kalderra
bizia zenun emen antxina zarretan.
Negu gorri gerrian sukalde ondoan
etxekoekin alkar, badukezu aldi
elezerrak ialkiten artazuriketan,
atso, agure, gazte ditukezu adi.
Baserri-talo-esne, artobero, urdai
—azpikoz azitako ume matrail-gorri,
udaberriko argiz beturdinak dirdai
dituzu baranoan, iperloka, horri.
Zerorren mintzoaren oiartzun zolia
entzuna da gurean, «Orixe» mardula:
ele-ederrez abesten, eskuan ontzia,
asia da aspaldiko euskaldun mintzula.
Eder egarri-gose zeran gure gazte!
gurikeriak oildu, txeraz artu Omer:
gau ta egun irakur, ixil-ederreste
izango duzu esan-eginetan eder.
| 
