Marta ta Maria

Irisarri

                     I

Lazaroren baitan Iesus ostatuz zen;

ta, etxeko andre zuhur antzo,

Marta bazabilan bizkor arata-unata

alako Iaunari iateko gertutzen.

Maria ordea iarririk Iesusen,

oinetara dago (aizparen zarata

alde bat utzirik) Ari begira ta

Aren itz eztiak gogotsu entzuten.

Ta Martak Iesusi ekin dio muker

«Iauna, eztakutsu, etxeko lanekin

ezin buruturik, zein estu nabilan?

Nere aizpa berriz or iarririk alfer;

ots, errozu bada ortik igi dadin

ta ni laguntzera unat datorkidan.»

                     II

Beldurtu bide zen Maria benetan

ez al zion bada lesusek erranen

iaiki zadiela ta ioan belaxen

aizpaa laguntzera etxeko lanetan.

Ain atsegin baitzen launaren oinetan!

ezin Arenganik aldegin zezaken,

Ari entzuteaz ezin asper zaiken,

zeruan bezala zagon lorietan.

Ta launak Martari: «Oi Marta, zertako

zabiltz orren estu, artega, sukartu?

zertako orrenbat lan ta ioan-etorri?

Gauza bakar bat da baita-ezpadako

Mariak puskarik onena du artu,

etzaio kenduko inoiz puska ori.»