—Itz-Neurtuz—

Enbeita

Goiria

Muxikan yayo, Muxikan asi,

Muxikan bizi lanagaz;

Muxikan jarri bere kabia

umetalde joriagaz;

Muxikan sortu gaztetarikan

bere lenengo bertsoak,

Muxikan lenen ezautu-maita

Euzkadi bere gogoak.

Kepa Enbeita, Muxikakoa,

bertsotan urretxindorra,

Imanol bere anaia legez

euskaldun zintzo-jatorra;

jaungoiko-zale benetakoa,

Euzkadiren kantaria,

zure oroia euskaldunentzat

ikurkun eder-bizia.

Bertso-egadan ibilli-ziñan

Aberri-zear lanean,

jel-asi ona erein-zabaltzen

euzkoen biotz barnean;

Zure bertsoak, bertso guriak,

suzko beroa, txinpartak,

ainbat euskaldun esnatu zitun

Euzkadirentzat Enbeitak.

Soñez ilda be zure gogoa

bizi da euskal-errian,

zure oroia ez da atzinduko

egundo gure artian;

Otoi, arren, zuk, Enbeita ona,

guztion alde zerutik,

auxe daskatzut danen izenez

gaur neure biotz-barrutik.