—Itz-Neurtuz—

Anai ondatua

Arratetiko-bat

Goiz onetan, naizenian,

oge ederri'n lo eiñda gero,

lantegirako bidian,

beiñ sei ta erdiak ezkero,

aurkitzen dot, gizajo bat,

dana jausi t'apurtua.

Gizonek a aintzakotzat,

eta danon Jaungoikua,

bera be, balitz letz aztu

bere semetzako onekin.

Ta gu, ustez anai ez bagendu,

Aita bat'nak izanakin,

kristau goyazenok bidez,

eiten dogu albo batera,

bere zorrixen bildurrez

et'al dala ez ikustera.

Ez ikustera ta igesik,

Jeriko'rako bidian,

beste judixo bat banitz

bezela, aitua legian

baña utza biotz barruan;

lagarikan Samaria'tar,

eiñ deixan nere lekuan,

obligaziñoz eta sazkar,

Poliziakoren batek

eruanaz Depositora;

nun biarko gizajo arek

burua oitu Reglamentora,

ta katiu izate kontura,

aterpia euki eta ogixa,

eskupañua eta ura

eta soñeku garbixa.

¡Ai au Zibilizaziñua!

Biotzeko obra onen ordez,

naiku'kontribuziñua,

irabazten danetik errez

gogo barik pagatzia,

auzo zintzuen arteko,

zu, lege gordezalia,

mundu aurrian agertzeko!

Baña, ziur, orrenbeste

¿ez al eben bardin eiten

antxiñako Jentillak be?

Eta ez bagara gu geitzen

Lege otz illan letriari

barruko berotasuna,

eta geure arimiari

amore bat su-garduna,

au, gure kristau izena

¿zelan eiñ benetakua?

¿Pentzaurik lenen d'azkena

amarretik batekua?

¡Ez, eta milla bidar ez;

eta madarikatua

gauzak errez gura dituana

bitarte dala Dirua!

            * * *

Eiñda bai gauza jakiña

ez dogula naiku Egixa,

gauzen lau eta bardiña,

numerua eta neurrixa,

ta ezda itxurazko errezoia;

sari letz, gañetikua,

ez badabe onek koroia,

sakrifizio zintzua,

Ona Txarran ordaiña,

parkaziñua, grazia,

borondatia t'al aña

gure auzuan arduria.

Ez dala egi biziko

Jaunan Ebanjelixua,

letra utz narru-gorriko

edo berba azalekua;

saldu edo biar bada erosi

leikin guzia diruakin,

eta bete, norbera egoki,

beste bat ordiazkuakin;

beiñ españatarrak letz

Kuba'n gerria zanian,

sei milla errial bitartez,

geldi geldi euren etxian.