—Itz-Neurtuz—

Itziar'ko Amaren pozkarioak

E.'tar N.

Euskalerriko Erregin zeran,

Itziar'ko Ama maite!

gure erriaren zotiñak entzun,

ta gutzaz erruki zaite!

Itziarr'era bidean goaz

gure Amaren galdezka;

gure biotzak maitasun-garrez

ditugularik gañezka.

Bidean gora ikusi degu

eliz maitea saieska;

Ama gozoak an artu gaitu

guztiok irri-parrezka.

Egunik-egun, gizaldietan,

joan da urte-gurpilla;

Jaunak ala nai, ta or dijoa

Erreten'go neskatilla.

Ene! Zerk nastu dio biotza?

Zerk lotu pauso ixilla?...

ZERUKO AMA AGERTU ZAIO!

ta an geldi da erdi-illa.

Elorri-sasiz dagoen txarak

eman du LORE bikaiña;

ta ARI begira, antxe daukagu

zoratzen nexka liraiña.

«NI NAIZ —diotsa Ama Birjiñak—

AINGERUEN ERREGINA;

ETA EMENTXE IKUS NAI NUKE

NERE ELIZA EGINA».

Neskatxak ori entzun-ondoren,

eztu beretzat betarik;

berri ederra auzo guzian

zabaldu digu bertatik.

An dira pozik itziartarrak

MIRARIA ikusi nairik;

ZERUKO AMA AN DUTE,

JESUS MAGALEAN DUALARIK.

Zabaleta'ko gain politean

ez ote egoki eliza?...

Ala ustean, an asi dira

lanean erleen gisa;

baña Zeruko Amak berago

nai du aterpe-keriza;

ta Aingeruak, goian jasoa,

bera daramate aisa.

Iru alditan jasoa degu

gaur degun eliz ederra;

eta bi aldiz ezagutu du

oñeztarrien okerra;

baña berriro euskal-fedeak

zuzendu du ezbearra;

lur onetako gau illunean

izan dezagun IZARRA.

Oñak lurrean dituzu, Ama,

baña begiak uretan;

argatik gure mariñel onak

maite zaituzte benetan;

eta Itziar'ko eliz maitea

aurrez-aurre dutenetan,

txapela kendu ta asten zaizkizu

itxasotik otoitzetan.

Gure mariñel aipatuenak,

itxasora joan aurrez,

zure eliz ontan aitortu eta

jaunartzen zuten biotzez;

ortxe Meza bat entzunaz, zure

aldare-aurrean auzpez,

olatuekin burrukatzera

irten oi-ziran kemenez.

Elkano berak, mundu guzia

inguratu-ondorean,

eriotz-aurrez emanikako

azken-agiri itzalean,

berrogei dukat urretan utzi

zizkizun oroipenean.

Ainbesteraño sartua zeunden

mariñelen biotzean!

Itxaso eta legorrekoak,

zure Kopradi-barruan,

amaika eskeintz egin zizuten

urte askoren buruan.

Ta Zuk, ordañez, ainbat erruki

ixuri dezu inguruan

Argatik malko gozotan gaude

zure aldare-onduan.

Nola alargunak, ala umezurtzak,

naiz erromes nekatuak;

elbarri, gaxo, itxas-uretan

il-zorian arkituak;

kartzeletako errukarri ta

pekatari damutuak,

zeñen ederki sendatzen ditun

gure AMA ITZIAR'KUAK

Mendi-gañean agiri zauden

euskaldunon Ama xarra!

Itxasoari argi egiñaz

zaitugun ARGI goitarra!

Zaite lurrean gure biotzen

gordeleku ta indarra;

ta zeruetan, pakezko KAIAN,

gure ZORION BAKARRA!