—Itz-Neurtuz—

Nere txori kutun

Olabeaga'tar Y.

Laño arin,

           odei zuri,

           apar legun,

           eun gorri,

           txori kutun.

Badator leiatsu

eguzpi izpi tarte,

utziaz sortalde,

nere txori maite.

Ara emen geldi

arkaitz tontor baten,

zelai orlegian

zut nagon bitarten.

Esna zait biotza,

naspildu adimen,

begiz ikusiaz

nere maite emen.

Zuk edatzen dezun

edertasun dana,

pozez betetzen dit

gogamen barruna.

Elur odei zear,

goruntz, goruntz beti,

noraño jo zenun

eziñ nik ikusi?

Zerutar aldira

alai igo ziñan;

an arkitu zenun

Jauna atsegiñetan.

Zoriontsu bai zu;

eskerrak Jaunari

garbi zeralako,

ene kutun ori.

Amets ari al naiz

zu ikusiz goian

guztiz pozez,

Maite Maiteen alboan?

Antxe zaude zu bai

murgil zorionetan,

biotz ta bizitza

kixkalduz garretan.

Eztizko zeruan

zabiltz txit alaiki,

nabaitzen dezula

zure baita garbi.

Leku aietako

argiaren izpi

purrustan edaten,

zaitut nik ikusi.

Etzera lengoa,

alda zera laxter;

Jaunak egin zaitu

ben-benetan eder.

Zaude beti emen,

nerekin bai beti;

itzalpe goxoan

begira alkarri.

Leno ariñ laño...

orain giro garbi.

Leno leun apar...

orain maite zuzi.

..... ..... ..... .....

leno, orain, beti,

..... ..... ..... .....

biotzeko txori.