Poemak

Patxi Perurena

        Emily-ren biografi tantak, gutunak, poemak, epigramak eta apokrifoak izeneko liburuarekin irabazi zuen iaz poema-alorrean Azkue Saria Patxi Perurenak. Irakurleak jakin behar du liburu moduan agertuko dela ELKAR argitaletxearen eskutik laster batean. Patxi Perurenak badu beste poema liburua: Joannes d'Iraolaren poema bilduma.

Gure larrea ederra dun

                                                Han bizi naiz ni

                                                gizonak deus erein ez zuen

                                                espazio aratzean

                                                                              (L.C.)

Gure larrea ederra dun eta gailena

desioa bait da espaziorik garbiena.

Erantzunik gabeko galderak

egiten zizkionagu elkarri

isiltasunaren hariak ditugularik

gure unibertsoaren lokarri.

Hezurren eta haragiaren artean

bide zuriak urratzen dizkin

gure tristura ilunak gabean.

Gure gorputzak isilik ziauden

elkarrengandik guztiz urrun

beren itzal sakonei begira

amodioa lantzen gau eta egun.

Desioa bait da espaziorik garbiena

Gure larrea ederra dun eta gailena.

Utz itzan gurdibide zahar horiek

                                                La vida que no es alfalfa

                                                que retoña cada mes,

                                                cuando la vista se troncha

                                                se acabó pá de una vez.

                                                          (Mexikoko herri kanta)

Utz itzan gurdibide zahar horiek

har ezan hire soineko urdina, eta

hator larre birjin hauetara...

Ez dinagu kirkirrik azpian hartuko

Ez gaitun irristatuko bare lingrindetan.

Hator larre zoragarri hauetara...

Ez dinagu belar guririk hankapetuko

Ez gaitun amodiotara etzanen

Ez dinagu laharretan aztalki larruturen.

Hator larre miragarri hauetara...

Karakolak ihintzetan bezala ibiliko gaitun

hezetasunaren bide infinitoetan barrena.

Hator larre amoltsu hauetara...

eta utz itzan gurdibide zahar horiek.

Elurra bilduko dinat neguan

                                                Egun, nehork ez du

                                                elur zuririk biltzen

Erreka garbiak gelarazi nizkinan seko

hiretzat ispilu eder haundi bat egiteko

Lore zuritan zeuden elorriondoak astindu

hire soinekoaren azpildurak bordatzeko

Ilunabarraren hortzak ordenatu nizkinan

hire adats luze arreak orrazatzeko

Txirtxilatu egin ninan zerua arraso

hire eraztunari pipitta urdinak jartzeko

Alkabelar batetan basamaruriak bildu

lepoko koilare dotore bat egiteko

Merkromina erostera joaten nindunan

hire ezpain ikarak harrapatzeko.

Baina, hemendik aurrera, etzan pentsa

elur zuria soilik bilduko dinat neguan

hire gorputzaren disimulatzeko

eta, udan urtu eginen haunat zeharo.

Hire bidera atera naun

                                                Nik ere izkiriatzen segituren dinat

                                                dagoenean deusek ere iraun ez dezan

Gaur ilunabarrean hire bidera atera naun

baina ez haunat aurkitu inon

eta gure amodioa errepasatzura pausatu naun

miruaren antzera ostadarraren harietan.

Begiak atera zizkionat haizeari

denborari dation oinazea ongi behatzeko:

Hegazti amoltsu izuak iragan ditun

hik begiratzen hitunan hegi beltzetan

Apaburuskak jaio ditun, hik

oinak jarri hitunan istilean

Goroldioak estali dizkin

hik laztantzen hitunan harriak

eta, harri txintxarrez bete ditun

hik iturrian utzi hitunan urontziak.

Baina, guzi honek honetan iraun ez dezan

izkiriatzen dizkinat letra eri hauek:

Sare gardenak hedatuko dizkinat

hegazti mingarri horiek harrapatzeko

Apaburuskak, beren gisa aienatuko

hanken gainean jarri orduko

Goroldioa nik neuk kenduko zienat harriei

eta, hustu eginen dizkinat urontziak.

Hire gorputzak utzi zituen hutsuneak

haizeak eta nik bakarrik beteko dizkinagu.

Gaur ordea, ez zebilan haizerik, eta

ene oroimenez soilik beteko dizkinat

hik utzitako urontzi zilar birjinak.