Otsoa eta hora

Jean Louis Davant

Otsailan oihanetik jalgi zen otsoa

Gosez amikaturik. Ote zen osoa?

Nolaz herratu zen ja gure herriraino?

Horren ezin xurituz ari naiz oraino.

Errebidean zuen ibilki topatu

Zakur haundi gizen bat. Eta hor zer egin

Ausiki batez nirok urka plazerekin

Ahuldurik ez banintz. Behar diat zentzatu.

Agur, jaun eder, agur! Zure kara ona

Miresten dut. Neronek zure zoriona

Jasta niro gogotik, eskola nezazu.

To, nik bezala egik, ez duk ez nekezu

Nagusia zerbitza, haren peko izan

Beti gantzutuko hau tresna onen gisan.

Baina herexa hori zer duzu golkoan

Nehoiz ez nuke nahi sokarik lepoan.

Urinez ito baino, hobe mehe bizi.

Oihanean otsoa ihizin dabila

Aldiz hora estekan dago erdi hila.

Zakur hainitz badugu eta otso gitxi.

Jean de La Fontaine-ren aroan gisala

Zangoak lau zituzten, orain ez bezala.