Irauli eta...

Pantxoa Etxegoin

Maiatz, maiatzaren hastapena

Zure lehen argizpiak

Iguskiak iraitzean,

Xut agertzen zirenean

Pazko-loreak xaradietan

Gorrindol kolore zure aurpegian

nere gogoa zait,

hamalau urteraino itzultzen hasia

oraintxet irauli nahian

maiz idazten nuena

nere buru munetan.

             * * *

Argi zirrintak,

luhartzeari dei egiten zionean

lurraren egunkaria zetorren;

zintzo bezain urgoi

Iraulariak,

bere matraza gainean makurturik

barnakor idekitzen zuen,

lurraren bular kolpatu eta

ekoizlea.

Larruzko uztarriak

elgarri tinko atxikitzen zituenak,

Hangi! emeki! ez hor geldi

ez dik aski tiran kadena hori!

gorputz lerden eta, sakon begi

kopeta pizu eta zimur batez

aurrera zebiltzan,

erritmo berean, nekez.

Eta halere,

goldeak pikatzen zuen mokor

erdi-idekirik, purruxkan zihoan

ke-adarretan,

burdin erdoilduaren atzetik,

belarrak dardaran utzirik,

bizitzaleak urraturik

bere bular ertzetik,

ez zezaketen asma holakorik.

Eta haintxe zegoen,

lur karrakatuan,

Ohe hondatsu bat,

helduden eraintzaren pausagi.

             * * *

Azken eraintzaren alea,

erroak hazi nahian

lurraren ibilaldi luze luzean.

Eta, eguraldien eraginean

sasoinaren pizuak

lerratuko zaizkiolarik

espalda gainetan,

Urre eta zilar uharkadan,

Hazia hozi, hozituko da

bainan,

zoriona labur dakarzu

Zure fruitutze beteak

hain tinko zeudenak

esku herstu batzuetan,

zarrastan eramango dituzte

eta, zeure indarrak sekailduz joanen dira

San Juliako oiharpetan,

erauts bilakatzeko.

Eta zu,

Selauru batetan naretuko zara

edo beharba, ez jakinean zure izena

ttipiegi den zaku batean, zaharragotuko

arnasa galtzeko punduan

Eta ni, jauzi eta jauzi!

ateko krixketa ere iratzarrarazi!

eta artekatik,

hurbiltzen natzaizu

laztanduz zure azken ileak

zure hatsak, haurko orroitzapenetan,

itsutuki mozkortzen nau;

nere bizitza, denboraren errota bezala

alea xehatuz eta xehatuz doa,

udazkeneko lehen haize boladan.