Gotzone Sestorain

Harresien zirrikitu ikustezinetatik

ihes egiten duten mumurioak

oinazez ezkuturiko hire ahots ezkutuak dituk

hasperen etsituak

etsipenez ahultzen doazen zotinak.

Ahur ttipi honen epeltasunean

arinduko niake

hire zama luzearen nekea

nere begietako izkirietan

ezezagun haizen arren.

Etenik gabe laztanduz

nere ahoaren lurrun irakimarekin

hire soaren gezi izoztuak

ur urdinetan urtu nahi dizkiat,

monolito borobilaren gandak

mendi muinetako elur amultsua

itxaropen erreka zaratatsuetan lez.

Urrutian hagoela diok

intxaur azala barruan estuturik

ito arteino estuturiko mendu ukatua,

itxaroz

usteltzeko zorian izanik ere

beti itxaropen.

Eta nik

itxarote hutsal hori arakiz

bada ere estali nahian

hire gogoak hainbat aldiz

igurtziriko paradizotik,

agian inoiz iritsiko ez zaiken

kantauri mamu zaharraren

uhin haserreak xeheturiko

hondar espalixo hau,

edo mendi ilunak zeharkatzen dituen

kotoizko apar geldo eta sorgorra,

nahiz, zergatik ez,

langar biziak maitatu

purpurazko arroxaren lurrin umeltsoa

bidaltzen diat,

bidaltzen dizkiat bai,

bakardade larrienean urkaturiko

hire ezpainen eta bihotzeko ahortzearen

bustigarri daitezen.