Shu Ting

(Shanghai)

Egia da orduan

idurika nezakezu,

         zareko bihia erein dezadan, idurika

         erle galduak etxera bit ditzadan, idurika

         tortxak eta argizaiolak lantegietan, berrietan

         untzietan pitz ditzazten, idurika

         leiho disdiratsuak edo ilunak irakur ditzadan edo

         gaueko eta eguneko arimekin mintzatzea utz dezadan, idurika

         printzipio handiak kantu bihur ditezen, idurika

         eguzkiak maitasuna bero dezan, idurika

         eta Bide Esnetsua gugana etor dedin, idurika

         oraindik pazienki idurikatu nahi nauzu

         fidelitatearen barko ttikia eraikiz...

Egia da orduan

ez zarela bat-batean ideiaz aldatuko

nere eskuak hotzikarez gainditzen badira ere

         eta mateletarik arrosak ihes bazoakit,

nere flautak odola baizik ez badu ufatzen ere

         eta elur hormatuak ondorioz urtzen ez badira,

azotea bizkarrean baldin badut eta nere aurrera

bultzatzen badut ere,

gauek egunsentia baino lehen iresten banaute ere

         eta lurrarekin batean hausten banaiz

maitasunaren txori mezularia ihes egitera ezin uzteraino

hala ere zure idurikatze eta fidelitatea

nere sakrifizioaren sari izango dira.

Orain

nere gainera tiratzera utz zkitzu,

zuregana etortzeko

gaitzeko eremuak trebeskatu nahi ditut emeki

zureganatzeko

haizeak nere ile bareatuak altxatuko ditu

eta zure lorea izango naiz euri hormatuetan.