Lursagarra

Uribe'tar K.

Oi, lurreko arnari;

txiroen janari!

Millaka doai antzo,

Jainkoren sorkari;

guk gosea asetzeko,

ludian ugari.

Zu ondo jarten zara

lapiko nai zartain;

utsian artzeko be

zara oso bikain.

Ta artean dituzula

aragi zein arrain?

Eta zetan esan bez

baba naiz urdaidun

eltzari orniduan

eta bazkal ordun

sabela gozatzeko

maiaren ingurun.

Eta apaltzeko zara

arin goxoenik:

porru-naste berdean

ortik naiko janik,

ez dozu iñoiz izango

ameseta illunik.

Lursagar txikitxuak,

gazte ta guritxo,

salda bigun erdian

ta naste oillasko...

Olan, antzez ondurik,

bai berebiziko!

Baiña txiro apalak

noiz orrela jango?