Irriparrea

Jose Austin, Pasiotarra

(Ormaetxe'tar Aita Erramon'i

Apaizgoaren Zillarrezko Eztaietan)

Loratu zan bikaiñ,

jori ta liraiñ...

Baiño tamala!!

Ekaitz gaiztoak

arrapaladan txigortu,

loretuala.

Izotz erasoak

iñausi,

bereala!

Orra Adan'en ezpaiñak

goibel, billuzi,

udazkeneko

zugaitz iduri...

Naigabezko illobi,

samin-leize...

urkamendi...

luizi...!

Erbestean zear,

aldapa ta malkar...

Iniziri ta negar,

bizibide zakar!

Millaka urte,

milloika egun

ez poz ta ez irripar,

samiñaren gaiztoz

lertzear...

Jesus'ek biurtu zuan

gizonen ezpaiñetara

ekaitzaren eragiñez

txigortutako landara.

Irriparrea

ez da gaur atzokoa,

ez da Atsegin-baratzan

bezelakoa...

ez da, ez, ez da

berezkoa!

Neke ta alegiñ

izardi ta ekiñ

sortzen da gaurkoz

irriparrea

ezpaiñ-soroetan

—Adan'en ondorengo

aldi garratzetan—.

Baiña ba-dira atzotik emen

irriparrena ereiten duten

aingeru lerden,

ongilleak

«Gaur Apaizak eta atzo

Kristo'n Ikasleak».

Apaizaren zeregiña,

iñolaz aztu eziña,

negarerrian

irriparrea,

biotz guztitan eztia,

ezpaiñ guztitan alaia,

ater gabe ereitea.

«Zuek zerate muduko argi»,

Kristo beraren aitorrez.

Munduko argi egitez;

munduko argi

ezpaiñetako irriparrez.

Apaizaren bizitza

argi izatea.

Bizitza argitsu orren

dirdira ta jario,

irriparrea!

Apaizaren bizitza

«argi» izatea.

Argiaren errainu

irriparrea!

Apaizaren bizitza

grazi banatzea.

Graziaren ondare

irriparrea!

Apaizaren bizitza

gizonak paketzea.

Pakearen ixpillu

irriparrea!

Apaizaren bizitza

barkapen ixurtzea.

Barkapenaren anai

irriparrea!

Apaizaren lanbidea

munduko «argi» izalea.

Argiaren agindu:

Irriparrea!

        * * *

Ezagutu nun aspalditikan

«irriparrea»,

Apaiz baten soiñean

eta bizitzan

ertsiki mamitua,

bere ezpaiñetan

arras lotua.

Mutil sostorra nintzala

Gabiri'n ikusi nun

irriparrea

aragi jantziz...

Gero amabi urtez

ikusi izan det

Irriparrea deritzaioken

bizitza ori,

irripar-bidez

Kristo'n agindua

betetzen!

Ezagatu nun zorionean,

ezagutu zenduten

zori berdiñean.

Gaur bertan ere orra

Irripar betean

zoriona ta pakea zabalduz

naiz kanpoan,

naiz etxean.

Aita Erramon diote

gaur arte deitzen.

«IRRIPARREA» diot nik

bataioz jartzen.

Ogeta bost urteko

kondaira osoa

bi itz motxetan

dijoa:

«ARGIA, IRRIPARREA».

«Argia, Irriparrea»,

Kristo'n agindu

ta legea.

Itz gutxi ta mami beteko

edesti,

          poema,

                      kondaira...

Zorionak, biotzez,

Aita maitea.

Ez dedilla agortu

zure irriparrea!

Zorionak eta

ongi zaitea!!

1960-V-15'an