Baserrira dei

Muniategi'tar Sabin

Sagar madari umaoz ale aorriz yantzia,

baserria kiñuka yabik ire begietan,

labarto barri usañez urun orizkia

esne kipurratsuz urre, morokil eztietan...

Amets samur ori eure begiakin igurtziz

etor enera beingoz, neure adizkide min,

etor lenbait-len uritar aizea itzaliz,

mendiko gentz neketsua izanez atsegin

Mai txikerrian eskuz esku alkarrekin

jaunkiro artuko aut soloetako emoitzaz

egiaren ahapaldi garratz gazi-gozoakin

ametsak eralgiz uste bako galbaiaz.

Basetxia zelai berdeetan soilki gordea

neskatx panpoxa kolore gorria irudi

gora bearrez urduri otoika bialduz kea

gau-bidez etortzeko dan izarño maiteari.

Sar eta ikusi! nola Eguzki kiskalez

aize meak garapean leunkiro bildua

goi-bearrez mardul bizimin muskerrez

arto-gariei sorgor darion lurrin gozoa.

Ikus! laztan-egarriz agurka Eguzkiari

zein eder!, intz tantoak belardietan dantzari!...

I ere olaxe ez aiz ibiltzen ametsetan

biotza aoratuz pilpil maiteñoaren begietan?

Eguzkik nola igo geruago t'aundiagotzen

or yatozak iraduz aizepian alaiki

solorik solo begiz abiak aukeratzen

lillura-berrietan pospoliñak kantari...

Aberastasun ugariz mendiño bizkarrian

au dok ire amespian gogoko baserri.

Orriak sortutako izkuntz maitagarrian

durundi goxoz atsegintoki ikusgarri!

Baña amets-arloko sunetsetan exaria

geldi egoteko ez aut ekarri, ene lagun.

Ikasi emen nola omoten dan izardia

lurra laztanduz eta maitekiro emonaz mun.

Nekearen berririk etxakik ez nasai-nasai

txol-artean jaun txokorrez bizi oi-danak;

berakutan gauz oro diralakuan egiñak

aukeraz yabik lauskituz amaika bizi-gai...

Lendabizi goizekoz tori! izardiaren

lan-sari, esne-beiaren erro marduletan

eskuz eratsia —edur-antzo— murgilletan

laukoitz iturriaren edari apartsu garden.

Eutsok ba! Au egi eder! Goiz-Argi arnasaz

talo biribil-mearen kirru-orizta beroa

koipetsuka yanen lukainka eta, urdaiez

ok egiñaz ia betetzen yuagun kolkoa.

Gero burdi kirrinkariz bideak agurtuz

garoa erakutsiko aut zegapian narrez

goiak jo-arteko burkada mamintsu biurtuz

azpigar ongarri onena ukullu bidez.

Etor alorrera: ementxe dakuskek eurez

ereindakoa ernemiñez goiruntza beti

aizepian orriz-orri zorgin dantzaketaz

etorkizunaren eskeintz-berea irudi...

Atxurra ere eskuratu sokillak austuz,

jorra mamiñean eiñago eta naiago,

lur leorra zekulakoz maitekiro astinduz

ia pozez loratzen yakuzan biotzerago.

Agurtu basoak, ibilli zeazkiro noranai

arazoai aurrea artuz begi zorrotzez,

soloetako landare egazti ta abereai

berea emonaz ziur eguneroko lorrez.

Gogo-neurriz azkatasun ederrez bizia,

baserri lanak ez yaukek ez, ordu jarririk.

Gentz atsegiñaren soñeko apaleez yantzia

lugiñak eguzkiz ez yaukok gaubeka bearrik.

Jatordu bakoitza otoi zerutarrez asiz

eguzkirik eguzkira egunak amai,

sendi-buru, aitonatxo zarrak ipuñai

agurtza-deun ostean txaloak irabaziz.

Loa, buru-makur kukulumutxu sukaldean,

jabetu da gozoro etxeko gustiakin.

izarrak argi-dizditsuz zeruko bidean

albiste berriak biotzeratuz loarekin.

Baiña, urira... Oi! berriz itzuli baño len

ikasi, mendiko zelai eta, aitz-artietan

bai udaldi pozkor ta, negute gorrietan,

giro gustien aizez, esku txuriak legortzen!