Errekastoaren iges-bearra

Kepa-Txiki

Mendi-erraien guna,

zidar-ari...

goizaldearen itzal preskoan

basoak bera, zelaiak zear.

        * * *

Ur-zirrixta ezereza,

ez diran gauzen amesa!

Sugeak legez biorka

gora ta bera brinkoka.

Nora oa ero txiki,

titiko ume negarti,

matxinsaltoen antzean

beti galduta bidean?

Zorionaren egarri,

ez daukanaren goseti;

daukoanagaz azpertu,

ez dana ezin aurkitu!

Ariñeketa eroan,

goitik bera etorgoan

saltari polit, dantzari,

eder ta bigun kantari.

        * * *

Bideko bedarrak,

ondoko zugaitzak,

egarria asez datozan txoriak...

biotza eskuan

agurka daukozak

poztu dozalako guztien biziak.

—«Geldi adi geugaz,

—daukozak otoika—,

esango ditugu ipuin maitekorrak,

maitekorrak eta

politak amaika...

Ez eiguzak itxi emen ain bakarrak!»

—«Danok izan arren

Jaunaren emaitzak,

geuriaz bakarrik arduratzen gozak!

Poz eta atsegin,

oiñaze ta gaitzak,

gure muin-muiñetan ittotzen doguzak!»

Burua amesez zoro,

apurtzen bazterrak oro...

Mendiak bera arinka

eure galbide azterka.

Goian estu ta saltari

beian zabal ta mantsoki,

igeska oia oraindik

nora-ezean sarturik.

Ekaitzak aue zigortzen,

aize-emeak orrazten;

ezin biurtu atzera

urrunean dan mendira.

        * * *

Lortu yoek ezer

ire alegiñak?

Zertako balio izan dau ariñak?

Ase ete dozak

ire jakin-miñak?

Zorionak emon ire maitemiñak?

        * * *

Bizitza danen amaia

izaten oi da obia,

errekasto danen loa

gertatzen da itxasoa.

        * * *

Mendi erraien guna,

zidar-ari...

goizaldean itzal-preskoan

basoak bera, zelaiak zear.

Iñular onak itzal-basoak

goitik jeistean:

galdu aut,

aztu nauk...

Ori dok bizitza:

Ariñen baratza!