Ekaizpean

(alegiaz)

Otsalar

Ba goaz ontzian itxas-zabalez

ekaizpean amets-egille..

Lo dago Bera, aur bat zakur bat bezela,

eta gu, izu-laborrian, oiuz:

—Salba gaitzak! Galduak gaituk bestela!

Andik, emendik, zurrunbilloa

jostari dabilkio adats-izpiz.

Esna da. Eta jeiki.

Itxas-jainko baten gisa.

Eta, betartea arrai:

—Eulik! ez al naukazue zuekin?

Kirrinka da masta ausi ez ausi.

Zeri bildurrago gu, ekaitzari

ala Beraren begiradari?

—Eutsi! —«eutsi» berritzen oiartzuniak—:

Gero besoak zabal jarri da

itxas-aizeteari aginduz.

Oñetan auzpez bare jalki zaio aizea,

bildots otxana bezela.

—Pakea nai ote? Orra pakea!

                  * * *

Bañan, pakeegi zegok. Kontu pakeari!

Pakearekin ugaltzen euli ta koipe,

eta, iskilluz ortzetaraño,

euli ta koipeen begirale...

Ekaitzaren bearra zegok,

nabari dedin Beraren indarra.

Julen Kaisar'ek bein onela:

—Zeren bildur? Kaisar eta

bere izar ona dezute lagun.

Geiago Bera, izar-egille ta

izarrak oñetako auts dituna.

Gogaiak eta Andreak agintzen omen.

Gogaiak nik ez uste orren zuzen.

Bañan Andreak oro bein-banan

Maria Madalenakin balesate:

—Enaun ezkonduko gizon euli iñorekin!

Orduan betiko zoritxar odolgaitzak...

Ba goaz ontzian itxas-zabalez

ekaizpean amets-egille...