Iñularrerantz

Zugazaga'tar Lorentzo

(Neure gurasoei, biotz-biotzez.)

Zeru ta legor ikusi arren

illuntz meiak ezkutaurik,

Goiz zoragarri garden onetan

biotza daukat pozturik.

Eguzki garbi eta argikorrak

bere izpiz txukundurik,

Zerua urdin ta legor musker

ipinten dauz aldaturik.

Eguerditan itxas gaizperak

euzkian aurka jarririk,

Bere indarrak aunditzen ditu

kalte egitea asmaturik.

Bere olatu bits zuri eta

lurrun guztia jasorik

Ortzi urdiña orbandu dautso

itxirikan zuriturik.

Ezertariko ardura gabe

igitu dan eguzkiak,

Azkena asmatzen asi daneko

atzerantz biurtu begiak.

Ostendu nairik ikuskaturik

berak egiña, odeiak,

Barrengo suak uxatu eta

irakiten dautse erraiak.

Itxas zabala, etsai gaiztoa

ikusirikan etzuna,

Odol dirdiraka jarriten dau

gezia sartuz sakona.

Odei zurizka errugabeak

—itxasoan ondorena—,

Gorrotoz sutu egiten ditu

lerturik bere barrena,