L I T E R A T U R   A L D I Z K A R I E N
G O R D A I L U A

 

 
 

                   - Literatur Aldizkarien Gordailua
                   - Olerti aldizkaria
                   - Ale honen aurkibidea

                   - Ale honi buruzkoak (azalaren irudia eta fitxa)

Aurreko artikulua— Olerti 1963 III-IV Minezko ezpata (1963-uztaila/abendua) —Hurrengo artikulua




 

 

«Txindurri» berriz ere

 

Dundunzar

 

        Bai, «Txindurri» berriz ere. Ia gizaldibete, alai ta gazteki, bizkar gaiñean daraman aspaldiko Txindurri zarra, Gillermo ermutar jatorra, euskaltzale zintzoa, bersolari fiña, kontulari argia, ta oien danen gaiñetik adiskide leial gogokoa, iñoiz iñori kalte egiteko gauza izan ez dan gizona.

        Txindurri paregabeari entzunda, Iparragirre'n bertso ta gertaera bat edo beste aitatu genitun beiñola; baita Txirrita'ren ateraldi ta zelebrekeri batzuk ere. Oindio ere, zeñenak diranik gabe, baditugu ari entzundakoetatik beste edozenbat bertso. Gaurkoan, ordea, jabebako oiek alde batera utzita, Txindurri berarenak jarri ditzagun.

        Bere illoba Agurne ezkondu zanean, eztai-bazkarian an zan osaba Txindurri larogetaka urteko aiton zarra. Tarteka bertsotan ekiten zion illoba maiteari. Ona emen aietatik batzuk:

 

                Aspalditxuan alkarren billa

                egin zerate ibilli

                amodiozko maitetasuna

                erakutsiaz alkarri

                lan oiek danok amaitu dira

                guztiontzako pozgarri

                ludia ludi dan arteraiño

                gaur ein dozue buztarri.

 

                Pozikan danok aurkitzen gera

                biok batez be zoruntsu

                Eleiza deunak agintzen daun lez

                ein zarelako buztartu

                Orain eztago beste gauzarik

                Jaungoikoari eskatu

                urte askotan buztarri ori

                ez deilla arren apurtu.

 

                Amodiua garbia bedi

                eta kariñua fiña

                ojala beti il arteraiño

                orlan izango baziña

                bitartekotzat arturik beti

                Zeruetako Erregiña

                alkar ondo estimatutzen

                egizue alegiña.

 

                        * * *

 

        Milla bederatzireun eta ogetama... eztakit zenbat izango ziran. Txindurri, artean sasoikoa, ta erriz-erri ibiltzen zan. Egun baten, Markiña-etxebarri'ra deitu zioten, «Bizkai'ko urretxindorra» Enbeita'tar Kepa zanarekin bertsotan egitera.

        Etxebarri'tarren atsegingarri saio luze bat egin da gero: —Bota daigun beste bana, azkena emoteko—, esan omen zion Txindurrik Enbeitari. Ordukoak dira auek:

 

        Enbeita'k:

                Bida España esaten dabe

                geuk be bida dirautsogu

                iñorendako gorrotorikan

                sekulan bere eztogu.

                Baiña bestiak bizi diran lez

                geuk bere bizi nai dogu

                orregatikan nunnai ta beti

                gora Euskera diñogu.

 

        Txindurri'k:

                Maite dezagu biotzetikan

                Jaungoikoaren legia

                Bera dalako neronen ustez

                bestiak baiño obia,

                Berak dirausku emon deixoula

                guk bakoitzari beria

                iñonik bape eztogu eskatzen

                bakar-bakarrik geuria.

 

        Ogei bat urte lenagokoak dira beste auek. Gu baiño zarrago diranak goguan izango dituzte garai bateko «Marqués de Acillona» batetik eta Allende jauna bestetik aukeratzeko zirala, Kortietarako egin ziran auteskunde edo botazioak. Orduko goraberak astindu zitun Txindurrik urrengo bertsoetan. (Bertan aitatutzen dan «Iralatxo», Santiago Irala, Ondarruko sekretarioa zan):

 

        Doiñua: Nagusi fauna, auxeen da lana...

 

                Bertso berri bi nai dodaz jarri

                Markiña'ko Karlos Txabarristeri

                Botuak bilduaz Alienderi

                ibilli dira oso larri

                gezur ugarri

                sinistuaziaz jendiari

                orain tristura zaie etorri.

 

                Kalian eta baserrietan

                saiatu dira euren ustetan

                dirua botuen trukietan

                Aliende jartzeko Kortietan

                euskaldunetan

                ain gizon kaxkarrak emen bertan

                sarturikan erdaldunetan.

 

                Etorri zaie euren berria

                boton batzukin triunfo aundia

                gezurraren ondoren egia

                kazikisten orduko gloria,

                ura larria!

                bizirik uste ta agonia...

                Azillonantzat dok bitoria.

 

                Atera ori, galera ori

                itxasaldetikan dirade ibilli

                borroia egiñaz papelari

                kulpia eman nairikan guri...

                Iralatxori!

                igarri dizue tranpa ori

                orrek darabil praketan larri.

 

                Agur Aliende, ondo izan beti

                Ebroz aruntza zuaz igesi

                zu gabe naiago dogu bizi

                Kastilla aldian ondotxo ezi

                milla gorantzi

                euskaldunari bakean utzi

                ta bibotia ondo igurtzi.

 

                        * * *

 

        Gaur galdu da baiña, gure erri askotan bazan gazte-taldeak, Aratoztetan, kalera kantari ateratzeko oitura. Amaika parre gozo eragin zigun Azkoiti'ko umekozkorrai «Samartin» batek, bere zelebrekeriak zirala ta etzirala. Ermu'n ere egiten omen zan gazteen urteroko kalejira. Mutilletako bati, ardi-narruz eta abar, ematen zioten pizti itxura parregarria, ta ura erdian arturik, or zeaztek kalerik-kale musika joaz eta Txindurri'ren onoko bertso jolaskari auek abestuaz:

 

                Patxi Urko'ko etorri jaku

                lengo egunian esaten

                animali bat an ebillela

                baztar guztiak apurtuten

                eskopetekin ara juateko

                pizti ura arrapatzen

                inguru artako basarritarrak

                etzutela lorik egiten

                ara juan giñan aldra eder au

                zer jazoten zan ikusten.

 

 

                Basobaltz eta Urkoerreka'ko

                sastrak genduzen jorratu

                baiña guk ezin izan genduan

                animalirikan billatu

                soñeko erropak apurtu arte

                aurrera gendun jarraitu

                ¿nun uste dozu, adiskidea,

                ein genduala arkitu?

                Maiña'ko leizan sartuta euan

                antxen genduan guk artu.

 

                Animali au eztakigu ba

                dan artza ala basurdia

                begiratuta beronek dauka

                errukarrizko plantia

                onek pasa dau basamortuan

                egarri eta gosia

                beroni iaten emotiarren

                eskatzen dogu limosnia...

                Jente txit ona, erruki zaite

                bete deiogun tripia.

 

                Animali au atxaki bat da

                guk diru pixkat batzeko

                onen kontura gaur arratsian

                jan da edan egiteko

                borondaterik baldin baukazu

                guri zerbait emoteko

                saku ederrak emen daukaguz

                emoten dana artzeko.

                Onek naikua dira aurten da

                danori eskerrik asko.

 

        Guztizko doñu polita dute bertso auek, dantza librerako jo oi dan musikaren gisakoa. Begiratzekoak izan bear nolanai ere piztitzarrak, eta arekin batean beste aldrako gazteak, egiten zituzten jirabira ta dantzak. Pentsatu besterik eztago, barregarri ez ezik ikusteko polita izaten zala Ermu'n, garai aietan, Aratozte egunez, egin oi zan Artzaren kalejira.

 

 



Literatur Aldizkarien Gordailua Susa argitaletxearen egitasmoa da.