Eremuan

Unamuno

euskaratzailea: Igotz

Bizi bakartiaren maitasun garbia,

ixillaren idoro nai anker osoa,

bizitza sorburuan murgildu-nai latza,

        pozkari sendoa!

Zoaze niregandik, anai gizajoak;

itxi nagizue ni eremu-bidean,

itxi nagizue soil neure zoriagaz,

        lagun bage utsean.

Ara joan opa dot, aretzan galtzera,

Jainkoagaz bakarka, etxe-zidor barik,

ez zugatz, ez lore-muin, ezta biztanlerik,

        biok bakar soillik.

Lurrean neu bakarrik, bakar-magalean,

bakar ta bakarti an zerun Jainkoa,

ta megage billosa gu bion tarteko

        eskiñiz gogoa.

Lekuko maltzur bage itz dagitsot antxe,

abots zaurituz ixil naiako mintzatzen,

eta Berak be ixilka dantzu, ta oiua

        daust barne gordetzen.

Ao bazter bagakoz mosutzen nau Jainkok,

bere maitezko aoz; segar osorik dan

aoan mun dagist ta leia bizitan daust

        ixetzen osoan.

Orrela su-bizturik lurrera biurtu

ta eskeakaz leian naz barriro jarten

ondar su-pispilduak arretaz saratzen;

        or atzak odoltzen.

Atzazkalak, ots, irrits-erpak jausten yataz,

izerdiak daust gorputz auldua ezkotu,

odola yat zanetan izozkera jarten,

        ur-egarri nozu;

ondartzak baitan dauan Jainkozko ur egarri,

eremuan lo dagon Jainkozko ur-min larri,

azpi artan ozkirri ta garden dabillen

        uraren egarri;

ondar musiñak bere altzo legorrean

arduraz zaintzen dauan ur ezkotu gale,

argitik urruti be zeru betez bizi dan

        ur otzaren zale.

Eta zurruta batek —bizitzazko iturri—,

buru ta biotz zuzper ni oso itzultzean,

Jainkoari jasoten dautsat bekokia

        ta, ibilli leunean,

malko bi jausten yataz begitik arera;

ots-otsean irunsten dauz magal antzuak,

eta ara daroez, ur gardenaz biltzera,

        nire gurariak.

Zagoze zuok ortxe zerutikako ura

artzen dauen lur-puska otzan orreitan latz;

Jainkoak odeiz destal, euria dalarik,

        betartea mergatz.

Zagoze zuok ortxe zugatz, lore, txoriz

apaindu zelaietan... Jainkoaz itsurik,

atsegiñean murgil bizi zaren oro, or

        izten dautzuet nik.

Itxi naizue bakar ta soil, bakarrean

neure jaun bakartiaz, naitara osoa;

Aren azpiko uretan billatuko dot nik

        pozkari sendoa.