Ikurrin

Muniategi'tar Sabin

Gaurkoz

        ainbeste poz!

Biotz eskuetara

zelaika datorkit egunaren

eguntza ederra;

aize bigun eta,

soinkera eme, garbiz,

zugaitz adarretako txintada

eta, kabi lorketa,

egada pozgarriz.

Eskura datorkit bai, nere goiz

nere eguerdi...

ai! ze begibide

biotz eresi!

Nere egun-gora

iturriz-iturri,

nerez galdua neretik igesi.

Eskura datorkit maiteka, egan,

amets sorberri;

atz-begietan urduri, loretua,

laztan-laztanka,

ezpan gorridun nere beltzeran

(intz, larrosa eta, aize ariñez

eman bai, ez eman...)

berezko emai,

sorbide garbietan.

Bai, zeru oztin

eta, egun argiz...

Udaberria da lorez iantzia

ta, nere soñean barneratua,

biotzaren iabe.

Udaberri eta,

neska, ai, gonaxo zoragarri!

Gonatxo, gonatxo...

zu zera bai, biotzaren bide

eta, amets-ikurrin, ikurrintxo,

amets aizekari!

        Gaurkoz

        ainbeste poz!