Aldia

Juana Ibarbourou

euskaratzailea: Igotz

Aurrez zagokit, oi bizi zi bage!,

Neure zurkulu-etxetik begira.

Atzean daukat, ainguraz lotua,

Griñakoi ta azke izan nintzan aldi,

Ots maiteari yareik ezarria,

Billois aratza, ta argitasun bizi.

Lore bat nintzan, oi bizi!, eta neuk

Neukan, zurmurtsu, betiraun osoa.

Itzalak orain, itzalak kirten gain,

Eta ez dot, ez, onezkero oartzen

Murgil itsuan mako-bil artean

Goiztar irrits a, eztia ta gatza.

Lengo uztaren sasmadoi nasian

Galdurikako sorkari naz orain.

Ez billatu gaur beiñola izana

Urrezko ur gori ta mao-asarre.

Jaiotz barrian, bekoki makurra;

Esangiña, len zango-arin zana;

Ikurdiz orain bularra; txikia

Ereiñotzaren itzal zaindua, gaur.

Lei nahasira nor yatorket bada?

Arpegian min dagi larros otzak,

Orein ixillak ez daukie orain,

Egarri latza ilteko, urbururik.

Antza estali dozun goi-aingeru

Azi laiño ori ene itxas-bete gain.