Zigoña ta azeria

Igotz

Udan begiko eban zigoñak

Gauna erriko eliz-gaiña.

Baita azeriak be bira atako

pagadi gerizez zardaiña.

Adiskide min yatzuzan biak,

eta azeriak, oso adei,

zigoñari poz emon naiean

bazkal-izkira ein eutson dei.

Azeriak, txur zalako edo,

ez eutson gertau jan andirik

edari soilla azpiltxo baten,

ez eban beste zer arturik.

Lukiak laster garbitu eban

bere zatia mutur gaiñez;

zigoña barriz ezer jan bage

gelditu yatzun sabel-gosez.

Iru bat aste joan ondoren

zigoñak oles lagunari,

arren artzeko aspalditxotik

beretzat eukon bas-janari.

Egazti zurrak bonbil batean

atondu eutsan jatekoa;

ta, artzerakoan, ak sama estuz

errez jaritxi eban ondoa.

Bazkaldarra zan gosez geratu:

bonbil sabela bein ta barriz

miazka eban, baita agin-ortzak

erakutsi be sumin biziz.

Zigoiñ zurgatxak, au ikustean,

jangar zanari maltzur oiu:

«Urri ibilliak dakarren zama

apal eroan bear dogu».