Illuna ei da olerkia

Igotz

Itsuaren abotsa lez

zoria ez yaku bardin,

kezkati, etenkor baiño.

Poz-jario al zagoz gaur?

Biar malkoz intzatuko.

Jaio ta il, dantza ta illeta,

a aberats, bestea txiro.

Illun ei da poesia.

Nik ba-nenkian lendik be.

Poz-irria zail da azaltzen;

osoa ez yakulako,

ez ei gaitu barne ikutzen;

illuna, barriz, barnera

igarri bagarik sartzen.

Biotza, dan beste zabal,

erabil oi dot askotan;

etxat pozezko bertsoa

barrura gozatsu jausten;

gainbera samin-laiñoa

edur-luma lez datorkit,

jori baizen oparoa.

Iñoiz, miñaren arilpe,

goiari ibil naz arnas-eske.

Iltzear dagon txoriak

bizi-beroa nai leuke.

Illun-ingumak argia ames,

orduz lirauken argi-kusku.

Baiña biotzak esaustan:

«Ez min onen poza uxatu».