L I T E R A T U R   A L D I Z K A R I E N
G O R D A I L U A

 

 
 

                   - Literatur Aldizkarien Gordailua
                   - Olerti aldizkaria
                   - Ale honen aurkibidea

                   - Ale honi buruzkoak (azalaren irudia eta fitxa)

Aurreko artikulua— Olerti 1967 III-IV Geldi ta itsu (1967-uztaila/abendua) —Hurrengo artikulua




 

 

Txakurtxoa

 

 

Jose Manuel Marcoquin

euskaratzailea: Gaztelu

 

Guziz eskas da giza-maiña,

bein baño geiagotan

uste eztana gerta baita.

  Goiz batean eiztari bat

mendira irten zan,

Dianak iñoiz izandako

ikasle usnadun onena.

  Oianzai, aizkatzale,

balaztari ta eiza-mutil

andana aundi

atzetik ba zeraman.

  Guztiak bear diran armaz

orni-orni dijoaz,

eta mota askotako

usna-txakur azkar ba daramatzi,

azi oneko zaldi,

basa-turuta ta

Moratin jaunak «Eiza» liburuan

eskatzen duen guzi.

  Laster aizatzen dute eiza bat,

basurdetzar izugarri,

buztana aidean, xixtuz doana,

sasiak urratuki.

An dijoaz denak zalapartan

zerri pizti aren atzetik;

baiñan alperrik,

denak ditu naasteka:

baraldi, joan-etorri,

lasterketa, itzulaldi,

an daramate egun osoa

leia bizian dubarik.

Eta piztiak eiztari aiei

nola iges egin zien

irakurleak ba dakitelarik,

entzun dezate orain gertatu zana,

eta arrigarri bada ere,

gezurra danik ez dezatela pentsa,

ikusia baitu kontatzalleak.

  Egun artan inguratutako

mendixka baten oñean

atso zar bat bizi zan

zakur-zaunka aditu zuena;

ta festa ura zertan zan

jakin naiean,

aldapa gora ba zijoan

illunabar aldean,

eta berarekin txakur txiki bat...

  Baiñan, aurrera egin gabe,

bear degu alditxo baten

aren berri orain eman:

makurretan len-txakurra,

bere lurrean ugolde-aurreko

jotzen zutena;

mearra zan piztia,

txakurretan mearrena,

«erdi-txakur-oia-dalako»

baten itzal-aztarna;

ezkabizto zan..., oker diot,

etzan ez txakur ezkabizto,

ezkabi txakurrezko zan

animali itxuran;

zan, gañera, ank-oker,

arnas-ots baten lurrean zan,

ez txakur, ezer ere

etzala diteke esan.

  Atsoa, bada, zarata ikusmin

ba zijoan menditxkara

txakurra lagun zuela,

berdin bakarrik joatea zana.

  Estropuz, zijoan leku berean

basurdea gordea zan,

menturaz orrela eriotzari

iges egin ustean;

  andik, ordea, jenderik

ba zebillela aditzean

zuur zala zerizkion

ank-egitea bertan;

  atsoak, orduan, malda zear

iges zijoala ikustean,

«Xa!» alegiaz esan-da,

an dijoa txakurra, an.

  Eta txakur erkitu arek,

txakur-izanaren itzal arek,

ez txakur, ezer ez zala

esana degun arek,

  bai, txakur-puxka arek,

erotzeko gauza da,

basurde piztitzar ura

etzuen atzeman aal izan.

 



Literatur Aldizkarien Gordailua Susa argitaletxearen egitasmoa da.