Irakaslea

Piku

Zure begiak erori ziran sakon ta urdin

        nere biotzaren milla

        leizetan, illun mozkorti.

        Ezin ikusi zuk ez zendula nire bearrik,

        nere biotzak bere bidea arkitu baizik.

        Zu eta ni, irakasle, zu eta ni,

        nere aurzaroko aingeru eder

        ta sorgin itxusi.

        Zu aingeru ta ni sorgin,

        irakasle maitetsu ta pin.

Sugar sakona etorri ziñan nere erraiak garbitzen.

Aize ariña udaberrian osto zaarrak kentzen.

        Zu aingeru ta ni sorgin,

        irakasle maitetsu ta pin.

Zenbat aldiz bota ninduzun nere biotzaren bide

estutik: ta lutaro ta goibel, begiak jetxi, urrundu

ziñan bide zarretik.

        Zu aingeru ta ni sorgin,

        irakasle maitetsu ta pin.

Nere biotza laster joaten dan ibai dirudi,

mendiko latsak emate ez ba dio ur garbirik.

        Zu lats garbia ta ni ibai sorgin,

        irakasle maitetsu ta pin.

Nere biotz illunean ez da ordundik izarrik:

beste zeruak billa naietan, denak iges egiñik.

        Zu izar argia ta ni izar sorgin,

        irakasle maitetsu ta pin.

        Zure argiaz intzatu, izar,

        Aitor zarraren semeak, eurrez.

        Goiko Jaunagan bizi gaitezen

        Lege Zaarra gogoan gordez.

        Zu aingeru ta ni sorgin,

        irakasle maitetsu ta pin.