Marigorringo

Muniategi'tar Sabin

Uda giroko egun,

goiz garbi eguzkitsu,

goiz eder-ederra zan...

eta, gure mutilla,

mutiko bizkor,

mutiko alai,

mutiko egin-egiña...

goizaren pozez,

landa ta zelaietaz

aizea baño ariñago

bideratu zan,

bizi billa,

bizi billa

ta, mamutzetan.

Ta, ain gurea dan Iparra,

bere ortzi oztin,

bere goi zabalez

argi eta garbi,

biderik bide

bere xurrumur ozkirri,

bere ikutu bultzakor,

orriarte atsegiñez...

txirula ta txiruli,

txori ta txirtxillakin

arto garietaz,

goiz-gora zetorren

ain egun ederraren

zorioneko bidez.

Eta, mutikoa mutiko,

(salto eta brinko)

dantza dantzari,

aizearekin aizeka

eskuz-esku zebillen

ain gogozko bide,

aizerik ederrenez.

Eta, ainbeste ibilli,

amets-egurastez...

berak nai zuan

gogozko,

mamutxo gona gorri,

mamutxo txiki

polit bategaz,

bidean

topo egin zuan

azkenez.

Auxe, auxe mutillaren poza

Marigorringo, Marigorringo

ia esaten nazun orain,

esaten nazun esan...

—Aize ala euri,

biar zer egualdi,

biar zer egingo?

O, mutiko, mutil!

Ene mutil alai,

ene mutil potingo!

—Putz egiok putz,

putz eta putz...

eta, une batean,

beingo-beingoan,

berialaxe iakingo...

Xomorroa eskuratuz,

gure mutilla bai arro!

Putz eta putz ari zan,

putz eta putz,

ia gure zomorroa,

noiz asiko

goietan gora,

egan!

O, asi ba'zan asi zan...

bere egoak arro-ano,

bere egoak,

zabal zabalik zituala

egada aztun,

baldarrean...

An doa bai, an doa,

oker-okerka

bere ego motzakin

an doa,

egan...

An doa

biar ere,

egun ona,

egun on-ona

izango zala

egaka baieztuz!