Atzo etzan iñor ioan

Leon Felipe

euskaratzailea: Muniategi'tar Sabin

               I

Atzo etzan iñor ioan,

gaur iñor ez doa,

biar ere iñor ezta ioango

Iaungoikorantza,

ni noan

bide berdiñetik.

Eguzkiak gizon bakoitzarentzako

gorderik dauka argizpi berri bat

ta, iñok zapaldu gabeko bide bat,

Iaungoikoa.

               II

Desegin zazu bertso ori.

Kendu bere parpailla, eresi,

bere neurri ta bukaera,

ta, bere gogaia ere bai.

Itzak galbaitu ondo

ta, oraindik zerbait gelditzen ba'zaio,

orixe izango da

olerki.

               III

OLERKARITZA.

Ituntasun sakon ta arimaren gurari,

noiz emango zera danoiri... danoiri,

bakalseme ta beartsueri

danoiri,

neurri ta itzik gabe!

               IV

Olerkari,

ez zure biotzetik,

ez zure gogamenetik,

ez Bulka'en labe Iainkorretik,

ez dira atera ez, zure egoak.

Gizon guztien artean landu zituzten

ta, gizon guztien artean zure saiets

ezurretan sartu zituzten.

Eskurik apalenak ere

ameskizunen bat

untzatu dizu...

maitezko idazkortz bat saietsean.

               V

Ezaitez norezean ibilli

ta, arki zazu zeure bidea.

Ortikan!

Etorriko da bai aize gogorren bat,

neure lekura eramango nauana.