Itxi egidazue...

Aurraitz

Itxi egidazue

neuk gura dodazan izakiak maite izaten.

Ez dot bizi gura gizabidearen jopu;

ez eta,

gizonak egindako legeai lotuta be.

Basoan jaio ta azia naz,

eta,

paparra zabalik eta biotza zabalago,

besutsik,

eta bekokia garbi, gora begiratzeko,

bizi gura dot,

arimea zauritzen dabeen zaratetatik urrun.

   Maite dot txilibitu ta arrabiten ots-eztia;

baiña ez, gero,

tximist-kitarren burdiña-zarata durunditsua;

eta gitxiago,

kantari uleluzeen kera ta zirkin emekoiak

suntsi beitez, gure artetik, emekeriok!

   Ezeuki ta bideztiekaz dabil

nire maitetasuna, ta ez,

arran nabarmenaz iduna esturik,

guzur eta iruzur,

makalen odol ta izerdiz gizendurik,

iñoren lepotik bizi direanakaz.

   Itxi egidazue, ba,

zakatz-ateratzailleen legeetatik landa,

neure erara, bizi izaten.

   Basokoa naz,

eta abere ta egaztiak enabe

iñoz bere atzipetu,

guzurtau ez gaitzetsi.