Itxasoa

Piku

(Nere biotzean bizi diran Bilbo'ko Euskeldun guztieri)

Nere gogoa...

            ugin urdiñak amets.

        Nere biotza...

            zure izarrak naiez.

Illuna da, Jauna, itxas ertzean.

Bakarrik nago bakardadean.

        Geldiro zatoz... geldiro noa...

        zu libre, ni lotu...

        nere atsekabetik iges...

        zuk zugandik antzez.

Bildur berri bat daukat.

Zure kale luzeen, ertzean

nere illak arkitzen ditut...

bildurra ematen didate illak.

        Zure magala...

        azkengabeko obitegia dirudi.

Ta an Euzko gogoak, gudaurka.

Itxas bareak jaten Euzko seaska.

        Sorgiñak parrez.

        A ze nazka.

        Barea'ren txistu

        basoti dator.

        Tantai olagarru.

Izkutu egin nai nuke bildurrez,

nere gogoaren seaska jan ez dezan.

        Ta ala ere...

        Zugana noa, itxas...

            ugin urdiñak amets.

        Zugana...

            zure izarrak naiez.

Nun ugiñak, nun izarrak?

Ez al dauka Euzko gogoak

atseden dezan izarra?

        A itxaso!

Torizu nere gogo ausia.

Eraman zazu gudan, gudan, gudan

kale luzeetara...

        izarren gosez...

ugin urdiñak amets.