Nere lengusuari, meza barrian

Aldana

Milla ta bederatzireun

eta irurogei ta bostean,

garragarrillak iru ditula

egun zorion betean,

gure Bizkai'ko erritxu baten

danon alaitasunean

Jaungoikoaren berba jarri zan

Luzio'ren biotzean.

Egun aundia, egun ederra,

egun zoriontsuena,

lenengo aldiz zeure eskura

Jauna ekarri zenduna,

damu zintzoaz yoiatzunentzat

lortu zendun parkamena:

goiko zeruko aingeru danak

dantzatu ziran eguna.

Asko dirade deituak eta

oso gitxi aukeratuak;

biotz aundiko gizonak dira

azkena lortzen dabenak.

Arazu ortan izan dozuz zuk

Jaungoikoaren graziak,

zeure bizitzan gorde egizuz

orain ikasitakoak.

Sarri askotan itaundu dot nik

zer dan abade izatea,

mundu ontako gauzak imita

beste bide bat artzea,

gizaseme ta Jaungoikoagaz

bitarteko biurtzea,

Jaungoikoaren doe guztiak

munduan zabaldutea.

Abadegintza izan bear da

gizon danen onerako

mundu ontako arazoetan

danoi lagunduteko.

Zeuen laguntzaz geure bidea

zerurantza zuzentzeko,

danon aurrean, bildur bagarik,

egia erakusteko.

Gizon geienak egarri dira,

egizko bide egarri

eta orrei uko egitea

izango da tamalgarri.

Jaungoiko ordezko zaree eta

Jauna da egi iturri,

zuen bizitzak izan bear dau

egi utsaren oiñarri.

Zeure egintzaz artu dozuz zuk

arazo asko lepuan,

zeure bizitzan gorde egizu

diñotzudana goguan:

Bide nekeak, lengusu maite,

arlo gogorrak munduan,

biotz zintzoaz jokatzen bozu

zoriontsua zeruan.

Gaurko egunian opa dautzut nik

zorionik beroena

eta batera artu egizu

nere emazte-semeena.

Biotz apalez eske dautzugu

«benedictio» onena,

pekatari bat emen daukazu

eske zeure parkamena.