Zertan nago emen?

X.

Nora soez ain bixkor, neskatxa?

        — Udaberria

        biotz gaiñean,

nola ez alai urten plazara?

Nun al daukat gogoa benetan?

        — Euskalerrian,

        barne-muinetan.

An gogo-zustraiak odoletan.

Au da zelai luze, lora-zale,

        bakeemoille,

        bai bizi-gose

bere libertade artu arte.

Esnatu, yagi ta erakutzi

        zure egarria,

        barne gorria;

maitasun-gose ikusten utzi.

Nun nago ni, nun ene biotza?

        Emen zelaiak

        bai ugariak,

zu barik, Euskadi, eriotza.

Emengo lorak negarrez dagoz;

        baña orkoak

        goxo diñoste:

gure poza osoa da: atos.

Zertan nago egarri, urruti?

        Ux-egin, uso;

        ez entzun: «Uxo! »,

zure egastegi an dago, urrundi.

Kaiola muñurik ez dot gura,

        ez urrezkorik;

        nai dot bakarrik

ene gogo-mintzak ango ura.

Berdea da bai itxaropena,

        aixe-eztia lez,

        txoriak pozez,

Euskadi da larrerik onena.

Miñ daukat ene Eusko-fedean,

        ura garratza,

        erreka latza;

nork bistu Euskadi gaur egunean?

Maite dot basoko txoriak,

        baserri-usaña,

        maiteago baña

fabriketan dabiltzan gizonak.

Sikinduta dago ene fedea.

        Neskatxa, yagi,

        joan pozgarri,

zabaldu fabriketan aixea.

Gaurko gizon madarikatuak,

        aixe kutunaz

        izango dira

biar maitale bedeinkatuak.

Burdiñetan iayo da Euskera,

        ospatu, lora,

        gaurko jayotza;

burdiñetan iayo da Euskera.

Gaurko izar kiskillak illunetan,

        etzi gorriak,

        ene zustraiak,

Burdiñetan iayo da Euskera.

Euskera bizi da negarrez,

        burdiñ tartean,

        lora tartean,

Euskera iayo da zorionez.

Arriak zarataka daukaguz,

        arri emeak,

        bizi-goseak,

arnasa emoten, Euskera sortuz.

Illunpean daukagu Euskera

        eta ixillean;

        baña emea

da gaua, bizitza emonzaillea.

Gau izkutu ta argi emoille,

        arnas. beroa,

        illunpez goxoa,

goratu, Euskeraren sortzaille.

Keskaz urre billa ibillirik

        aurkitu neban

        itxaropena:

ene ama, Euskera, bizirik.

Azaldu zaitez, ama Euskera!,

        zure musua

        bigun-goxua,

berezkoa, nator ikustera.

Billoizirik erabiltzen zaitue

        illun otzetan.

        Ez egin negar,

ene biotz duzu su-bazterra.

Ene begi odol-gorrituak

        dauke aurrean

        arg i-urrea

goizeko egarriz minduta.

Jainkoaren malkuak egiña

        ene Euskeraren

        kutuntasuna,

zu maitatzeko egin dut ziña.

Ez iparraren keskarik euki;

        arbolak zutik,

        amets beterik:

Euskeraren abiak ikusi.

Euskeraren seaska andiak:

        dira Bilboa

        eta Bayona.

Sortu, Ama, gaur zure umeak.

Gazteizko gaztearen gosea

        da osasuna,

        ta zu Iruña,

nork ez dau entzun zure irrintzak?

Donosti deardaka daukagu,

        amaren Deia,

        kutun egiña:

Ildakoak biztu dira: Agur!

Larramendi eta Lauaxeta,

        bai ta Agirre,

        Iparragirre:

umeak maite dabe Euskera.

Etxahun, Orixe, Argiñarats,

        «Gero» Axular

        ta Gasteluzar:

Seme oneik maite dabe ama.

Aresti, Lizardi, Gardaberaz

        ta Detxepare:

        maitatzen dabe

ene ama emea, Euskera!