Jin berria zen Musde Marzel Sohütako erretorgorat. Gazte eta lirain, Xiberuan gaindi ez zen deus apezik edireitea ahal hura bezain pinpirrin.
Plazent ziotzan lehen eliz trabailua: estei bat. Herriko bi gazte model espüsatzeko pündürat ziren. Haran Beltzeko Sebastian eta Burgiako Maitena.
Erraiteko gei dügü halaber mihi gaiztoak hedatü ziela ezi Musde Marzel apez gaztea hunkitürik izan zela bikote haren ezagutzat nola disdir bedera agerian zela Jinkoaren ministro haren begietan espüsatzeko geiak bere aintzinean ükhan ber mementian.
Halatan bada esteiak iragan ondoan, üra bere bidetik bezala egünak aintzina eta deus kanbiorik gabe Xiberuako xoko hontan.
Salbü eta erregret zela Sebastian eskont berria zonbaitetan, berain espusak agerirat erakusten baitzian elizari sobera amodio. Igantetan ez ezi, ostiraletan orotan ere herrirat bürüz zen abiatzen kofesatzerat, othian errosario eta nobenen egiterat ere.
Musde Marzel bere tornüian, peredikü barna bezain izügarriak igortzen zitian elizalat bildü feligres eliaren gainerat, amoreagatik jende gaizto malerüs hura argi ledin jinkoaren elheez eta halatan arren lorios abia ere, zelürako bidean.
Küküxeroek, mihi lüzeek, thai gabe zereioen aipatzen elkharri, ez zela hura debozione sasua eskont berri den emazte bilho gorri arraga kolore batendako eta bai aldiz ükhanen ziela sobera lüze gabe otoitzetan bere denboraren iragaiteko ordü.
Bestalde, kantoreño zenbait ere aipatuak ziren: "hain da debota ez date defota".
Atso zilimindrin mihi gaizto haiek, segür ez zien sinhesten Maitenaren debozionea on eta xahü, zelia bezain zohardia zela ezi ezagün den bezala; sorginendako oro dirade sorgin edo belagile.
Hain debozione handiari plantatürik ikusirik emaztea, senarra etxen zen egoiten errabiatürik, sanak odoletan eta gogoa kordoka baino kordokago.
Handi balin bazen ordü hartarat drano "Sebastian-en" arrenküra pozoina, benozagoa izanen zen gero, espusa elizalat bürüz partitürik, honat letera bat heldü zaiola eta hura irakurri ondoan:
AGUR GIZON ADAR HANDIA!
batendako ez da pekatia
haboroenik, balinba benedikatia
hartakoz baita elizalat bidia.
Astolasterren egiteko
behar da süjet handia
orain artino segür
ez da hain famatia.
Gizon eskont berriak
espusatü dü emazte bat
bainan honek ene fedia!
maitatzenago dü elizalat!
Jinkoari deion amodioa
da ezinago barna
senarrari aldiz
baizi haren aztarna.
Düzün adarraje fabülos hori
zinez da adoratzeko
elizalat ereman eta
oro girateke belaiñbiko
Ez zite penüs
gizon edergailüz betea
sotana bat jantz eta
ükhanen düzü emazterik asea!
EGÜN EMAZTEA DA JOAN KOFESATZERA
DAMÜRIK! KOFESATZEKO EGÜNA EZ BAITA
JOAN ZITE ARRUHT HAIEN DESKÜBRTTZERA
ORAIN OHAIDEAREKI SAKERESTIAN AISIARA BAITA.
Sü bazterretik dü Sútara igortzen papera eta izariz landara da gizona elizalat bürüz, kapable baita zernahi desmasiaren egiteko, den bezala, guziz irakiturik, zinez animalki errabiatürik.
Eliz borta zabalik den ber, aintzinatzen da elizan barna, kofesategietan oroetan bürüa sartzen düelarik ikusteko othian hautarik batetan gorderik denentz apez fornikatzailia.
Othoitzen egiterat nehor jinik ez den eliza barnerat aintzina da Sebastian. Haran Beltzekoa bere urrats luze zapartagarriekin, abanza da eliza barna hartarik sakerestislat bürüz, segür baita han edirenen ditüela bi pekarorosak profita egitean ari, feligresen mentsaz.
Nehork entelega ez liron zernahi debrükeria zezeldüz, eskü khantü batez erautsi dü sakerestiako borta eztaltzen zian kortina pezua, eta han dü bai, hanxe, bere bistarat bererat, apür ere largorik gabe, Musde Marzel, sakerestiako zolalat emanik Paubeko apezküpüak, jinko jaunaren seinalea kopetaren gainean egiten dereiolarik errezit mintzaie bat jarinik aho kasik hertsitik.
Ala mila debiü! apez urde hioitia! erranik oldartzen da Musde Marzel-en gainerat eskü kolpez zafla begitartea, eta hortz-aginekin Musde gaixo haren beharria kasik toreroaren gisa sari altxatzen düelarik.
Erretorgo ttipi hango sakereslialat bildü apezküpü, erretor, bikario, bereter eta serorak, oro ber boz eta aipü beraren agile, apez konfirmazione batetarat hala ageririk, manera bortitz horren ageriarendako, eternitatearen largo amaigabean infernüko sü garretara igorriaganik ere ez litekeela senda Jinkoaren serbützarier egin afrontüa, oihukatzen deroie goraki eta halaber ere, bedere biga-hirur eternitate behar lükeela eroria zen sakrileja zilo hartarik elkhitzeko.
"Sebastian" Haran Beltzekoa estonatürik da eta hits, ikusirik eliz doktor handi haiek, berak egin laidoaren leküko, eta emaztearen herexarik ez baitzen nihon ere, jakin ükhan zian berehala tronpatü zela eta gaizki egin, apez zaindü haren mesfidatüa.
Arren, dolü eta samin, eliz doktorrer barkazionea galthatüz, arrakontatzen dereie zerendako da jin hain manera bortitz eta basaz, eta nigar malkoen artean, leteraren igorliari plantatzen da kexü eta aiher, mila debrüren izenean zin eginik eho behar düela eta hil, afedan eta masakra.
Musde Marzel dolü da gizon gaztea egoera hartara eremana, eta ontsa entelegatürik nondik jiten zen malür akabagarri hori, berain emazteaz zaio mintzo Setastian Haran Beltzekoari:
Emazte debota dük zinez, Sebastian, Izan hadi eskerkor zelüari. Hire espusa otoitz egiten dük ari, Mauleko seroren komentian. Nihauk harat igorri diat komentü hartarat, amoreagatik jendeak ez dezan ükhan sobera mintzatzeko geia, beti, egün oroz kapera hontarat jinik.
"Bai Sebastian, gaizki pentsatü dük, eta benozago egin honat hola sartzean eliz artzain handi hauen begi bistarat. Sakrileje honi behar dereiok biga haboro iraats: espusari mesfida eta nihau, jinkoaren serbützariari egin ofensa, gütaz itsusiki pentsatürik."
Kurri "Xaxa", har ezak hihaurren espusa Mauleko seroren komentüan. Bihar lüze gabe honat hizateke mezalat. Hura fini ondoan ezarriren dereiat penitentzia.
Daigün egünean, meza hasi aintzin frango, iada Sebastin Haran Beltzekoa eliz barnean da lehen kaidera erronkan ontsa belain biko otoiz maneran esküak estekatürik, begiak zerratürik.
Meza ürrent eta berehala sakerestegialat doha penitentzia izügarri haren berriren ezagützerat.
Sakerestia zolalat bi belainez, esküak estekatürik mürrüaren kontre, bilüzirik eta pikarrai, Musde Marzel penitentzia emaiten ari:
"To! Debrü paria!, ala mila fede!, astapito urde hioitia!. Har ezak debrü beroa hihaurren gibel zilo eta üzkitik!. Orrüaka zen Musde Marzel khiristi gaixo haren infernutik libratzeko! Eta erran bezala egin ere: Arren, Musde Marzelek bere aragi zatia sartzen dereio albait barneen, lizar adaska batez üzki mazelak gorriz ezartzen dereitzola."
"Ala Jinko debria", To infernüko debruño beltza hire erraietarat drano, eta kontsidera ezak Buljiferr-en inobrekeria jianta hihaurren orainko hortarat beherat!
Penitentziak hain dütü gizonak kanbiarazten, non mihi pozoinek erran bezala, lehen egünetako dolü eihagora eta orrüak, zinkurin izaitera etorriak zirela, eta penitentzia egünak aintzina arau, asperen bilakatu zirela eta gero irriño eta elheketa mardo.
Penitentzia exerzize haietanxe lehiatzerat, Musde Frantxua, Musde Azeria, Musde Mixel, eta Musde Alekxis ere deitüak izan ziren, exorzisme manera hartan trebatüak baitziren hanbat.
