Hala ere... betikoa

F.J. Mendiguren

Zuk ez dakizu

ezin zenezake ezta imajina ere

zenbat

poema

amodiozko

pentsatu ditudan, asmatu

                           amestu

                           gogoan eta buruan bueltaka erabili

                           zizelkatu, horzkatu, hazkatu...

hezur eta mami, garunak eta kaskezurra

urtzeraino ia ia lehentzear estutuz

hamaika irudi

zientoka metafora

milaka alegoria

(kolore eta usaiez gainezka egiten duten fruitu exotikoz

betetako otarre joriak bezain oparoak batzuk,

pianoaren tekla zuriak bezain garbi eta hotzak besteak)

oldoztu, taiutu eta

(ez zuelako merezi edo, betiko leloa zelako edo apika oro jada

aurretik esana dagoelako, nihil novum sub sole esan zuenak berak ere

ez zuen eta deus asmatu)

idazte-

ke lagatzeko

                                               * * *

Eta hala ere

berriro eta beste behin datozkit burumuinetara

ideiok

zertarako eta,

zuk horren ongi, horren finki, horren biziki

ausnartu eta senti duzuna begi-azal-barrenean,

horixe barbera berriz ere beste era batera nahiz...

—nahiz hola ez dela jakin—

esateko,

milaka hitz jokuz

zientoka konparazioz

hamaika parabola eta egia borobilez —denak klitxe—

o h e r a t z e   i n f i n i t o   b a t e k o

f o t o g r a m a   b a k o i t z a r e n

p u z z l e   b a t   o s a t u   e t a   p i e z a   g u z t i a k

a i d e a n   b a r r e i a t u   e t a   h a i z a t u k o   b a g e n i t u

be    -    za    -    la

ondoren bion artean berraurkitzeari ekiteko.