L I T E R A T U R   A L D I Z K A R I E N
G O R D A I L U A

 

 
 

                   - Orrialde nagusira itzuli
                   - Susa aldizkaria
                   - Ale honen aurkibidea

                   - Ale honi buruzkoak (azalaren irudia eta fitxa)

Aurreko artikulua— Susa-22 / Antzerkia (1988-martxoa) —Hurrengo artikulua




 

 

Ibn El Kayin II

Basamortuko kantuak

 

Kanko

 

             I

Arrabita joleen

               larrosa lurrin frango

                              dirade basamortuko

                                                        sotoetan.

Eta gauero hegaldatzen dira Paris hordi ederreko oroimen barna,

Fedan.

Erlastar noragabetuak. Latsak garoak umelduak.

Egunsentiko hodeien oihartzun garotua,

enesumak, arloz arto, irabazten dakiena.

 

             II

Larrosa gorri-beroak

aise hegaldatuak txintarik gabe.

Urmael sakonak

non itzalek nabigatzen duten

irriparrez jantzita.

Arras orraztuneko oihan beltzak.

Gordeneko misterioa. Ibis ikustezina

gorri nabigatzen dakiena

haize-basamortuko hirudimentsionalean.

Oi, oasiseko hilbeltza! Argizagi hegalaria.

Zure ibarrean natzake

ingurubilean.

 

               III

Ikutu beroa du

loaren hilator larrutuak

izarpean etzanda.

Ibarrean bertan ere

soldadu gixontak,

dontzeila zahar,

Sherezaderen aizta bailitzen

kondatzeari dakio:

«...eta kontatuko deutsuet

onixa ei zan neskatilarena...»

Kondalari preziatuen

antzutasunaren iturri.

Ametsetan, dontzeila

miresgarri da mortua

gauaren azalean.

 

               IV

Badea Harrar-en udagoienik,

gau epel eta kantu alaien oihartzunik?

Badea indetan hume saldoen

olgeta ardurabakorik? Eta

dontzeilen begirakune irrifartsurik

iturrietan?

Eskeintzen al ditu aranatzeak

aran gozorik? Pikondo sentonari

lerdea al dario oraindino?

Higitzen ote dina alkondarak,

prakak eta gonak

haize balusak jotean.

Negarrik egiten al da

etxe batean eta bestean

ezteiak ospatu.

Eta horrela bada,

inoiz itzuliko ote naiz bizirik

Harrar-eko orma zaharberrituen udagoienak izkiriatzeko.

 

               V

Aire xume ororen hegalada,

iragandako amoreen oroigarri;

udagoien horbelgaberen xurrumurru eza.

Goibel doa odol beroaren aroa,

gomutagabe. Heroeen zutabe

marmore hotsez atondua,

bastoi sendoz lagundua,

udagoieneko oren epelean.

 

Xume dira ere zohardi eta astrapalots

urrunak, desira basatiak jantzita

zekartzanak. Oroitaldi xume eta

laxoak oro sentonaren ahoan.

Epel ere eresi anpuluak,

sakon sustartuak:

udagoiendiar mitxeletak

 



Literatur Aldizkarien Gordailua Susa argitaletxearen egitasmoa da.