Poemak

Sabiño

Ezin diezazuket konta. Nola azaldu bihotzean,

sendimendu oro biltzen omen dituen bihotz

koxkor honetan, gertatzen zaidana neuronak

bertako gauzak ulertzeko gai ez diranean?

bien arteko loturak puzkaturik ez diranean?

Ametsetako ?, ?, eta ? izpiak bat egin

zorian

daudenean?

Nik ez nekiela, oharkabe, skalextrik bide bana-

tzaile-batutzailea montatu zuten.

Hori izango da arrazoia. Horregatik ezin dut.

Ezin ditut gauzak, arazoak egoki eta bere osota-

sunean aztertu, are gutxiago azaldu.

Eta zurea da bat, sakonena. Egia.

Begirada iluna

Kopeta goibela

Neguko odei beltzez

Betetako begirada

Orduan ere ez haut utziko,

Ez

Ez dakit zergatik

Odeiok ixuritako euriak

Nire ile kizkurra

Ur tanto disdiratsuz

Beteko duelako

Edo,

   Agian,

   Odeitatiko euriak

Ur zirtadaz

Beteko dituelako

Ene betaurrekoak

Eta,

   Neri,

Zirtadotako

Ur tanttotatik

Begiratzea

Bizia eta mundua ikusmiratzea

Asko                Asko

Atsegin                Atsegin

Zaidalako                  Zaidalako

    Ene bakardade oskilakor honetan

penduloaren legeak betetzen ez dituen

                           oskilapen honetan

                             igaro ditut, bai,

                                    igaro

ene bizitza labur honetako

                                 ordu oro.

Eta, etorkizun berria

                        nabaritzen dudanean,

                  etorkizun berriak besarkatzen

                               nauenean

                              oskilapenak

penduloaren legea beteko du.

Eta

   e

      z

            n                             i!

               u                       h

                  k                 a

                     e           n