Poema eskizofrenikoa

Okendo

Lili usaidun albiste bat utzi zuen

telebistako partidu

traszendental batengaitik.

Tripa zuloa asetu,

eserleku propioan eseri eta

aparailuari so.

Egongelako aparailuak

pareta heze osoa estaltzen zuen,

—ez pentsa handia zelako

etxea txikiegia zelako baizik—

apatiko honen kontzientziak oraindik

beharresten zituen hiru printzipio;

jatea,

whiskyaren hiztegia

eta denbora itzaliz egiten diren

glukosazko jolas esporadikoak.

Emaztea aldiz formalegia zuen,

goiza zaunkaka hasi orduko

iratzarri eta eginkizun oparo

ezin ohoretsuagoak

burutzeari buru-belarri.

Seme eskizofrenikoa

mihiari frenua jarri nahian

eta eskuineko eskua luzaturik,

isiltzeko aukera abandonatua

ematen zion

aita apatikoak belarrondoko batez.

Behintzat historia ondo bukatu zen,

izpar egoki batez;

aita apatikoa sabai hezetik zintzilika

zegoen estalaktita batek

buru hezurra perforatuz hila kausitu zuten.