Olerkiak

Juanra Madariaga

Poetikaren arkitektura

Poemaren angelutik at

deuseztatzen da mundua

eta koloreak barreatu.

Erran nahi baita

karraturen direla

nere pena eta loriak,

nere kexa eta eihagorak.

eta hori perfekzionatzera

deliberatu baitut,

poema angeludunak

izkiriatuko ditut.

Zuretzat.

Poemaren angelutik at

ezpaitago deus.

Abantzu direnek

                                Dying

                                Is an art, like everything else.

                                                                 S. Plath

Abantzu direnek

dena daukate

eta itsasoaren urgainetik ibil daitezke

eta elurtzan ez dute erexarik inprimatzen,

errez banitzen baita abantzu dena.

Abantzu direnek

dena daukate

eta aberastasunaren lurrunean egiten dute lo

eta ez dute inguma eta eldarniorik sofritzen,

errez banitzen baita abantzu dena.

Kuriosoa da, baina

abantzu direnek dena daukate

heriotza propialaren jabeak baitira

itsasoaren urgainetik ibil baitaitezke,

besterik ez.

Guda azalia

Gerlariek ordokia betetzen zuten,

zurdaz jantziriko belartzak zapalduz,

buruz buru, urrunean

arerioaren begiak somatzen saiatuz,

baina zein ere gizon elemenia zen

ez zen fitsik ere entzuten

lekat eta lantza guzien puntak

urratzen zuen haizearen urrumada,

guda azalia bilakatuz.

Gatazkatik

Gatazkatik itzuli nintzen

armaduraz jantzirik

bihotza boztarioz, irusik,

eta zu nereganatzen ikustean

gutiziatu zintudan,

Griala bezala,

eta geroz maitatu,

halaz ere

ez nuen zure besarkada senditu

brontzezko armadura hotzak

galerazi baitzidan zure kereza.

Hainbeste erran dut

Hainbeste erran dut udagoiena

non negua enkaria bihurtu baita.

Hainbeste erran dut egoneza

non bakartasunak hodeiertza baitirudi.

Hainbeste erran dut amodioa

non fereka negar egiteko bidea baita.

Hainbeste erran dut itsasoa

non urdinak dezepzionatu bainau.

Hainbeste erran dut heriotza

non umeak eta usoak ez baitira jaiotzen.

Hainbeste erran dut udagoiena, egoneza,

amodioa, itsasoa,

heriotza,

non poesia irain bihurtu baita.