—Olerti—

Artzai-kanta

Bordatxuri

Nere artaldetako ene bildots-emea,

ez yoan besten larretara, agon nerean.

Iretzat duken beti belarrik xamurrena,

iretzat negutean otalore biguñik.

          Erdiragarri gauez ire axanpa samur,

ardiak ausnarrean lo gozo daudelarik.

Ez al-abilen pozik nere larre gozotan?

Deika ote or, nunbait, artzaien bat koipetsu?

          Bi begi oiek yaso, ta begira itzan or

gure mendi-zelaiak Yinko Yaunak emanak.

Ez dun ludi osoan oiek aña ederrik;

or duken ao-begi nun bazka yan-ederrez.

          Maite-billa ote i? I neretzat artizar,

ta iretzat uztai eder ari naun egiten

ezpel-zuraz, gañea aiztoz txukun landurik;

yarriko diot ere zillar-arran polita.

          Ire lepoan duken ereztuna bezela,

dizdiz egiñen baidin artizarra iduri.

Bere soñu zolia entzunen dun mendian,

ta irrikan zegozken beste artzaiak oro.

          Atorren ona, agon nere ondoan alai;

izanen gaitun biok zoriontsu bizian:

elkarri maitatuz, poz-neketan lagunkide,

mai batean yan-edan ta berean etzauntza.

          Ugalduren ardiak —Goikoari baletsa!—

artoa ta garia ganbaretan makuru,

apartsu tolarean ardo ta sagardoa,

eta belaunez belaun gu bion yatorria...