—Olerti—

Buru-errota

Etxaniz'tar Nemesi

¡Ai, nere Errota!

¡Buru-Errota!.

Milaka gogapen

dituk alkar-joka.

Etxeak, etxeak, etxeak,

sorgin-tren iduri igeska:

gizonak, mendiak, ibaiak,

txakurrak... oro dituk kezka.

Dantza zoro batek arabil,

usu aldatuz jolas-neska.

¡Ai, nere Errota!

¡Buru-Errota!.

Etengabea dek

ire ames-miña.

Urrutiko ibili, dirutza

errezak, bizitza ariña,

aginte zabalak, jakintza

azkarra, dek ire iriña:

erromeri nastu batean

gardosten abil ire griña.

¡Ai, nere Errota!

¡Buru-Errota

Itzul da berritzul

inpernu-batzarre:

gorroto, bekaitz, arrokeri,

lizunkeriak gorasarre:

gerra, eriotz, lapurretak,

gurpil biurriari ¡arre!.

Pekatuzko zurrunbiloan

itotzen nauk jolas ta parre.

¡Ai, nere Errota!

¡Buru-Errota

¿Nun dek ik atseden

artzeko etzana?

Gogapen, ames, pekatuak

sortzen, dek beti ire lana:

bizitza gorrotazi didak,

ikusiz ire gaitz-yorana.

Arnaska, itoka daramak

egonik gabeko edana.

¡Ai, nere Errota!

¡Buru-Errota!.

Zeruan kakotu

bearreko inguma,

Jainko Beraren oñetara

jaso zak ire erresuma:

otoitz eta ilduraz oakit

eioaz birtute-bilguma:

zeruko iriñez ogituta,

dezadan Jaunaren eskuma.