|
—Itz Neurtuz—
Euli-laguna
Ilaunbe
Biotzez euskaldun diran Astola'tar Miren eta Visi aispai
1
Igaz neguko otza
sumatu zunean
euli bat geratu zan
nere gelatxoan
askotan il nai nuen
bañan alperrean;
ala ere, eraitea
neukan asmoetan.
2
Goizero esnatzean,
an zegon eulia
oi-aldeko orman buruz
bera itsatsia;
etzan gai ibiltzeko...,
otzez ain josia...
erruki nuen eta
barkatu bizia.
3
Arrezkero baneukan
gelako laguna,
bakarralditarako
atsegin leguna;
goibel alditan bera
arin neregana
zetorkidan eran naiz
nerekin zegona.
4
Bein elurte aundia
erori zitzaigun;
begietatik lurrak
iges egin zigun.
Agure zar neguak
asarre egin zun
eta nere gaixoa
il zorian ordun.
5
Nigana etortzen zan
bero piskat eske
ta maiko argipean
zegon muitu gabe;
nik ez nuen uxatzen
andik iñoiz ere,
eskertzea ausnartzen
zula nik bai uste.
6
Odeien artetikan,
egun batzuetan,
lurreraño eguzkiak
begira oi zuan;
nere eulia, ordea,
eguzkira etzan,
gezurrezkoa zala
ongi bai zekian.
7
Gutxitan ikusten nun
egazka jun zanik;
mai-gañekoan beti
indarrak gorderik;
ba-zekian maltzurrak
maiaren azpitik
goruntz igotzen zala
bero atsegingarrik.
8
Euli lagunagandik
ikasi nuana,
badakite guziek
iakingarriena:
gerekoi gera danok
nai ta ez, ¡au lana!
Ontan euli besterik
eztugu gizona.
9
Negu zar gizatxarrak
bere indarrak galdu
ta Udaberri liraiñak
ura ostikopetu...;
len motel zebilenak
bere egak arindu
ta Udaberriarekin
batean berriztu
10
Gose bizia esna
zitzaion berari
ta, bein baño, neri ere
zitz egin ederki;
nere asarreak jarrai
lengo errukiari
baita eriotza ere
opa egin berari.
11
Aleun semeen ama,
izan zitekela,
bein burura etorri
gogaltzen nengola;
«izugarri litzake»
esan nun; ta bela
euli gaixoa il nuen
ondoan zegola.
12
Bere burua zaitzen
baita zitz egiten
berari norkeriak
zion erakusten,
neri, baña, bizitza
euliari kentzen...
(Lagunaren kondaira
emen da bukatzen.)
13
Aurtengo negu zarrak
(igazkoa antzera)
elur-izotz gogorrak
ekartzen lurrera...;
igazko euli laguna
datorkit burura...;
sartuko al litzaidake
beste bat gelara...
Gabonillan, 1955.
|
