—Itz-Neurtuz—

Errekatxo gaizoa!

Arrutza eta Egia'tar Mikel Arrugain

Nora xoaz borren arin,

errekatxo gaizoa?

Nora xoaz, ur kaxkarin,

trokartetik sakostarte

zarraparra zoroan?

Goiko sorgu maitagarri

gibelean utzirik,

zein da xure poz-egarri,

zelairantza etortzeko

txurruaka, menditik?

Gera xaite, urriñean

dantzut, itsas orroa,

haren sabel illunean

galdu xeinke, bein-betiko,

xure izate osoa.

Aholkua entzun arren,

errekatxo han doa,

aldatz, muna, zelai barren;

alai, azkar, poz ta barrez,

eriotzan ondoan.

Azkenean galtzen zaigu

itsas-zabal kolkoan.

ONDORENA

Gaztedia honan dabil,

errekatxon antzean,

atsegiña dasta naiez,

griña txarrak bultz egiñaz,

ondamendi betean.

        (Oarra: Aditzean «xoaz» eta abar erabiltzen dut. Nire ustez, elederrez ari garanean, «iketa» edo «itano» alde batera utzirik, era hau artu bear genuke. Lagunen batekin begirunez mintzatzen garanean, «zoaz», «duzu» eta abar, baiña adiskidetasunez, barrukotasunez mintzatzean, «xoaz», «duxu» eta horrela.)