—Itz-Neurtuz—

Jose Deuna

Anai Olabeaga'tar I. Salletarra

Aingeru talde, zerutik zatozte.

              Kantu eder,

              zuei esker,

Jose'ri kristauak abes diote;

              txoko, bazter

              leku ager,

ludi dana, Jose'ren aintzaz bete.

Belen'go estalpe zar-ilunian,

              goiko Argi

              bizi-bizi,

zaindu zuan, lastozko askatxoan.

              Andik gutxi,

              larri, igesi

erbeste-alde Aurra gorde naian.

Jaun-guzialdun alboan zekusen,

              lañoz gabe,

              aurrez-aurre,

ta sarritan besoetan laztantzen.

              Aite, aite!

              deika eme,

Izen eztitsuz, biotza xamurtzen.

Lorezai trebe ba Jose Zintzoa!

              Lili zuri

              txit-ederki

apaintzen du Nazaret'ko erria.

              Andra Mari,

              garbi-garbi, da

bertako Erregiñ aundia.

Sendi deun begirale izanez,

              lurreko ogi,

              Jainkoari

irabaz dio, neke gogor-latzez.

              Zeruko ogi,

              zuri-zuri

damakie gizonei Jesus bidez.

Arotz-lanian euki du langille,

              bere mende,

              Jainko-Seme.

Kristaua! begira, arritu zaite!

              dan-Egille,

              Zeru-Jabe,

jakite iturri dana, Ikasle.

Bete du lurreko egin-bearra

              Jesus azi,

              zaindu Mari;

joan daiteke zeruko sari bila.

              Txit gozoki,

              eme-emeki,

eman du paketsu azken arnasa.

Jose'ren jai-egunian, kristaua,

              biotz garbiz,

              gogo biziz,

goraldu Jesus Aurren aitordea.

              Lore zuriz,

              apain berriz,

edertu Jose deun aintzagarria.

Bera degu Elizaren zaindari;

              asieratik,

              goi-zerutik,

artu gaitu babespian xamurki.

              Ekaitzetik,

              lorraldetik,

zainduko du Eliza bereziki.