—Itz-Neurtuz—

Egun sentia

Anai Olabeaga'tar I. Salletarra

                I

Laño me-zuriz estalirik

datza goizean ludia.

Gorderik dago begientzat

bere edertasun guztia.

Mendi, baso, baserri zarrak

lotan; ta esnatu gabia

gure urretxindor maitia,

                II

An-urrutian sumatzen da

laxter degun Egun-sentia.

Argi-gorria barreiatuz,

goraka doa Eguzkia.

Berarekin dator Eguna,

guztiontzat bizi berria;

pozik, alai da Izadia.

                III

Maindiri zabal zuri-gorriz

estaltzen du izartegia;

atzian itzalik geldituz

illargi begibil aundia.

Amaika izar diztiratsu

utzi dute garbi bidia,

bai-dator Eguzki-erregia.

                IV

Ara emen Eguzki, emeki

edatuz urrezko jantzia.

Maitale, biotz bero-guri,

laztantzen du lili zuria.

Maiteki samurrak esnatu du

kutun lilluragarria,

jarioz jori ats-eztia.

                V

Aize-epel kabian deika:

«Emen da Egun-ataria.

Lozorro utzi, esna zaite,

zatoz urretxindor neria.»

Oe goxo-biguña laga,

Luma-arroz aztindu nagia.

Aidean murgil da txoria.

                VI

Urrutiko baso illunak

sumatzen du bere etorria

suspertuz, eta txaloka artzen

Errege agertu berria.

Jaurtikiz baso sorgiña,

artzen du jantzi orlegia,

zorabiatuz maitalia.

                VII

Biziki lilluratu nauzu

Egun-senti zoragarria!

Neretzat edertasun utsa,

lurriñ estitsu, abestia.

Jaunaren izpitxo bat zera,

nere baitara bidalia.

Gora beti Jaun-egillia.