—Itz Neurtuz—

Bizia zein dan eder

Biurko'tar Yon

                     l

Aurrera naiz bidetik... Bizia bai eder

nonnaitik, ta benetan maite dut osoro.

Jaio eta, ibiltzen asi nintzan laster,

lorez apaindu ziran nere bide oro.

                     2

Noizean bein zerua asarre ta illuntxu;

bañan neretzat ola guziz ikusgarri,

euri-doai bikaiña eskeintzen bai digu

lurreko sabelean loren ernegarri.

                     3

Poz eta min artetik aurrera narama

Jainkoaren eskuak maite ta zuurki;

poz ta miñez gabero eiten dut bilduma nere

Goiko Aitari eskeiñik apalki.

                     4

Poz eta miñak Jesu-biziko sarea

eo zioten jaio zanetik il arte;

ta Bera izan dalarik guretzat bidea,

euki bear nik ere poz ta miñen tarte.

                     5

Lo zijoala Jesus itxasotik barna

ugiñak asi ziran naas eta orruz...

Jesus zutitu eta bare aundiena

zabaldu zan nonnaitik, Beraren aginduz.

                     6

Nere ontziak ere ba-du urrutimin,

ta, lemazain dudala Jesus, noa zuzen;

arki baditut ere ortots eta ozpin

etzait itxaropenik iñoiz ere eten.

                     7

Itxasoak tarteka ekaitz eta bare...

elorriak batean lili ta arantza...

orain dugu biotza naas, gero nare...

ola poz eta miñen artean bizitza.

                     8

Bañan eder guzia... Oianean elor,

pago, aritz, otarra, arantzadi naas...

aizetikan txoritxo kantari maitekor,

bera nazkagarrizko sugea arraztakaz...

                     9

Oro Jaungoikoaren izakia duzu;

basoaren antzeko gizonen bizia;

neretzat dana daukat Jainkoaren musu,

dala lore-ikutu, dala arantz-ziria.

                     l0

Maite, maite dut, nere bizia dana dan;

maitegai maitagarri nonnai ager neri.

Jainkoak bere esku jarri du guzian;

poz eta min neretzat berdin laztangarri.