—Itz Neurtuz—

Ene euskera

Andonegi'tar Ziriako

Tauer'tar Norberta euskeltzale zintzoari biotz-biotzez.

Erdibiturik daukat biotza

ain daukat naigabetuta,

ikusten bai-det gure euskera

guztiz oinazpiratuta.

Entzun, euskaldun anai-arrebok

oso gabiltz okertuta,

Jaso dezagun euskera

zarra bestela ilko zaigu ta.

Noiz nai t'edonun mintza gaitean

gure izkuntza garbian,

Atzerrietan atzerritarrez,

euskeraz Euskalerrian.

Argi ta garbi joka dezagun

euskaldun zarren legian,

Orla euskera sendatuko da

usterik gutxienian.

Bañon zergaitik gera epelak

gure euskerarentzako?

Izkuntz au baño ederragorik

Zein izan da guretzako?

Biotz gogorrak baldin bagera

gure izkuntz zarrentzako,

Ondoren txarrak elduko dira

Euskalerri onentzako.

Munduko jaunik jakintsuenak

dabiltza zorrotz batzartzen

Euskal-izkuntzan oinarri zarrak

sustrai-sustraitik aztertzen.

Euskera zarren edertasunak

alde guzitan goratzen,

Oiek guziak ikusi eta

nola ez gera lotsatzen?

Tamalgarria bene-benetan

gaurkoz gertatzen zaiguna,

Euskera utzi eta erderaz

au lotsagarritasuna!

Jarri gaitean sakon oldozten

non daukagu guk sentzuna?

Non dago gure gizontasun

ta gure euskalduntasuna?

Mugi gaitezen euskaldun danok

zabal dezagun euskera,

Amagandikan ikasitako

lendabiziko izkera.

Bide ortatik baldin bagoaz

ondo ibilliko gera,

Euskera galtzen uzten badegu

betiko galduak gera.